Στη ρομαντική ατμόσφαιρα της Νέας Υόρκης, το Sweet Charity αφηγείται τις ερωτικές περιπέτειες της καλοκάγαθης χορεύτριας- Charity. Στην ιστορία, που είναι εμπνευσμένη από τις «Νύχτες της Καμπίρια» του Φελίνι, η Charity εργάζεται σε καμπαρέ ως «Taxi Girl» (κοπέλα δηλαδή που προσλάμβαναν οι άνδρες-θαμώνες των κλαμπ για να τους συνοδέψει σ' ένα χορό) και αναζητά μανιωδώς την αληθινή αγάπη. Το κοινό παρακολουθεί αυτές τις απολαυστικές περιπέτειες αναζήτησης ...συζύγου, οι οποίες, όμως, δεν έχουν αίσια έκβαση, καθώς η ηρωίδα σκοντάφτει από τον ένα λάθος εραστή στον άλλο....
Ο Chet Walker σκηνοθέτησε με σπιρτάδα και αρκετά μεγάλες δόσεις εντυπωσιασμού το διάσημο αυτό μιούζικαλ, χαρίζοντάς μας όμορφα χορογραφημένες εκτελέσεις τραγουδιών, σε μία όσο το δυνατό πιο «σφικτή» εκδοχή του. Μολονότι δεν αποφεύχθησαν τελικά κάποιοι πλατειασμοί, το ενδιαφέρον του κοινού συντηρήθηκε σε ικανοποιητικό βαθμό και τελικά ο απολογισμός της βραδιάς έκλινε προς το θετικό.
«Ζωντανό», αλλά υπέρ του δέοντος «διακριτικό» και άχρονο το κείμενο στα ελληνικά (από τα αγγλικά του Neil Simon) του Γιώργου Καπουτζίδη και του Σταμάτη Πατρώνη και πολύ αξιοπρεπής η ελληνική εκδοχή των στίχων που επιμελήθηκε ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος. Λιτά, αλλά ευφάνταστα τα σκηνικά του Γιώργου Πάτσα και εξόχως ατμοσφαιρικοί οι φωτισμοί της Ελευθερίας Ντεκώ. Ο Αλέξανδρος Πρίφτης, τέλος, ενορχήστρωσε ιδανικά τα κλασικά, αλησμόνητα τραγούδια του Cy Coleman «Big Spender», «There’s Gotta Be Something Better Than This», «Rhythm Of Life» και «I’m a Brass Band».
Ως προς τις ερμηνείες, η Σμαράγδα Καρύδη μάς έπεισε απόλυτα ως Charity. Ο ρόλος αυτός της ταίριαξε... γάντι και νιώσαμε πως και η ίδια τον χάρηκε πολύ. Εκπλήσσει η κινησιολογία της και οι χορευτικές της ικανότητες. Αδύναμό της σημείο; Το τραγουδιστικό. Εκεί όσο φιλότιμα και αν προσπάθησε, δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες του ρόλου της. Τουναντίον, εξαιρετικός ο Μέμος Μπεγνής στο ρόλο του προβληματικού και πάντα γεμάτου φοβίες Oscar. Για άλλη μια φορά μας εντυπωσίασε με τις εξαιρετικές του επιδόσεις στο τραγούδι και έδωσε μία καθόλα άρτια ερμηνεία. Απολαυστικές οι Ντορέττα Παπαδημητρίου – Νάντια Μπουλέ στο ρόλο των στενών και ...κυνικών φίλων της Charity στο καμπαρέ που δουλεύουν. Για τη Νάντια Μπουλέ ήμασταν σίγουροι πως θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του μιούζικαλ, καθώς έχει δώσει άριστα διαπιστευτήρια με προηγούμενες πολύ αξιόλογες εμφανίσεις της, όμως και η Ντορέττα Παπαδημητρίου αποτέλεσε μία ευχάριστη έκπληξη, καθώς εκτός από χορευτικές απέδειξε πως έχει και τραγουδιστικές ικανότητες. Σαρωτικός ο Ιβάν Σβιτάιλο στο ρόλο του Big Daddy, καθώς άλωσε τη σκηνή χορεύοντας και τραγουδώντας και μας χάρισε μία από τις πιο δυνατές στιγμές της βραδιάς.
Ατυχής η επιλογής του Σταύρου Ζαλμά στον αβανταδόρικο ρόλο του Vittorio Vida. Μολονότι έδωσε μία συμπαθητική ερμηνεία πρόζας ως ο Ιταλός σταρ του κινηματογράφου που βρίσκεται στο δρόμο της Charity, φωνητικά ήταν πολύ κάτω του μετρίου. Πειστικός, με καλή φωνή, αν και λίγο εκτελεστικός, ο Νίκος Αρβανίτης ως Herman και ιδιοκτήτης του Καμπαρέ.
Δεν θα μπορούσαμε να μην κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στον εντυπωσιακό 50μελή θίασο χορευτών που με ξεχωριστό επαγγελματισμό και αρτιότητα “έντυσαν” την παράσταση με μοναδικά χορευτικά.
Αναπάντητη απορία της βραδιάς: Γιατί τα δυνατά χαρτιά στις φωνές,η Shaya και η Idra Kayne έμειναν παντελώς αναξιοποίητα;
Αξίζει να δει κάποιος το Sweet Charity; Ναι, γιατί πρόκειται για μία αξιοπρεπή αναβίωση του διάσημου αυτού μιούζικαλ, με πολύ καλές ενορχηστρώσεις τραγουδιών και εντυπωσιακά χορευτικά. Οι εξαιρετικά απαιτητικοί έχετε ωστόσο κατά νου πως δύο εκ των βασικών πρωταγωνιστικών ρόλων πάσχουν από ...φωνές.
Γεωργία Οικονόμου
