Κάποτε σας άκουσα να λέτε: «Η ελπίδα ίσως είναι η μεγαλύτερη πατρίδα μετά την Ελλάδα!». Με ποιο τρόπο μπορεί η τέχνη σας να κάνει την Ελλάδα να ελπίζει σήμερα;
Πρωτοψάλτη: Η αγάπη του κόσμου με κάνει να νιώθω πως έχω ζήσει 2 ζωές!
Θα σας έλεγα ότι οι τέχνες απ' όπου κι αν προέρχονται,στις δύσκολες εποχές είναι πάντα σε ανάπτυξη και δημιουργούν φωτεινούς χώρους. Ο ρόλος του καλλιτέχνη,επίσης, διπλά δύσκολος, έχοντας απέναντι την κρίση, την επιβίωση, την ταυτότητα, το μεταναστευτικό, τις συμφωνίες, έναν αόρατο οικονομικό πόλεμο και τόσες ακόμα λέξεις που μας έχουν κλέψει την χαρά, τον ύπνο και την αυτοπεποίθηση. Πιστεύω στην μουσική, την θεωρώ φάρμακο για την ψυχή,την θεωρώ ευλογημένη που μπορεί, έστω και για λίγο, να καθαρίσει σκοτεινές γωνιές του «μέσα» μας και να δημιουργήσει χαμόγελα! Είναι υπέροχο να μπορείς να δίνεις χαρά και ελπίδα.
Το «Παιχνίδι με το χρόνο» φαίνεται να είναι αγέραστο! Ποια είναι η κύρια αιτία;
Όλα πηγάζουν από «μέσα» μας. Είμαι λάτρης της αδρεναλίνης, σαπουνίζει τα κύτταρα! Το τραγούδι και οι δορυφόροι του με κρατούν σε μια απίθανη τροχιά. Είμαι παθιασμένη με την μουσική, δουλεύω πάρα πολύ και θέλω, όταν ανοίγει η αυλαία, να είναι όλοι και όλα καλοκουρδισμένα. Δεν έχει υποχωρήσει αυτό το ζητούμενο ούτε ένα χιλιοστό!
Παράλληλη και πολύ δυνατή αιτία είναι και η αγάπη του κόσμου! Η καρδιά μου χαίρεται και αναπαύεται παντού και η ανάσα της συνορεύει με ό,τι αξίζει στην ζωή. Ψάχνω και ψάχνομαι διαρκώς. Επένδυσα στα αυτιά μου ,στα μάτια μου στο ένστικτό μου και στους ανθρώπους. Έχω μεγάλη λαχτάρα για νέες ιδέες και ρεύματα. Μου αρέσει! Μου αρέσει το τρέξιμο και κάποια σπορ με απαιτήσεις. Ήμουν αθλήτρια στον Πανιώνιο στα 100 μέτρα και στα 4Χ100 σκυταλοδρομία .Αυτό έχει γραφτεί στο DNA μου και δεν ξεγράφεται…
Διαβάστε την υπόλοιπη συνέντευξη στο mousikogramma.gr.
