ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: Να' μαι πάλι στις οθόνες σας και καλή σεζόν μας εύχομαι, αν και δεν ξέρω πόσα χρόνια ακόμη το σώμα μου θα δέχεται να λαμβάνει λακτίσματα από τις φάλαγγες από φάλτσους που κρατάνε ξύπνια την όμορφη πόλη μας τα βράδια χωρίς λόγο.
Αυτό ήταν γενική εισαγωγή και δεν αναφέρεται στο συγκινητικότατο πρόγραμμα που είδα χτες το βράδυ στο κλαμπάκι του Σταυρού του Νότου.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι αποφάσισα να ξεκινήσω τις βραδινές περιπολίες μου με δύο προγράμματα του Σταυρού του Νότου (ή ΣτΝ για πιο γρήγορα), με την ελπίδα να δώσω παράταση στο εγκεφαλικό που σίγουρα θα πάθω φέτος, όπως μου είπε η χαρτορίχτρα, όταν θα ξανα-αφήσω όλα αυτά τα όργανα να μου κοπανάνε το κρανίο στα διάφορα καταστήματα που θα ξαναπάω η αδιόρθωτη.
Ξέφυγα πάλι, από το θέμα μου και ήρθε η ώρα να βάλω κάποια τάξη στον άνεμο που φυσάει στο κρανίο μου διότι προβλέπω ότι δε θα συνεννοηθούμε αν συνεχίσω να παραπαίω μεταξύ των όμορφων ροκ και "ροκ" του Στάθη και του Ζακ, και τα μπουμπουνητά του Γονίδη και του Κουρκούλη που έχω προγραμματίσει για αυτήν την εβδομάδα.
Πού είμαι αυτή τη στιγμή; Α, μάλιστα..

ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-92.26.975 & 210-92.39.031
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Φραντζή & Θαρύπου 37, Ν. Κόσμος
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Κυριακή & Δευτέρα
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 23:30

ΤΙΜΕΣ
Είσοδος με ποτό στο bar: 8 ευρώ
Αναψυκτικό: 6 ευρώ
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: 105 ευρώ (κομπλέ)
Φιάλη κρασί/2 άτομα: 55 ευρώ (κομπλέ)

Ήμουν κι εγώ εκεί...
Βρίσκομαι στο πρώτο τραπεζάκι όπως μπαίνεις δεξιά, πίνω τη σόδα μου και χαζεύω τα παιδιά που είναι καθισμένα γύρω-γύρω μου κι εκείνα τα δύο ερωτευμένα που στέκουν δίπλα στα άλλα με τα μακριά μαλλιά όρθια στο μπαρ.
Το πρόγραμμα που έχει τίτλο "Άλμα επί κοντών" διότι λέει, αυτοί οι δυο είναι από τους πιο κοντούς τραγουδοποιούς που κυκλοφορούν, θα αρχίσει σε πέντε λεπτά κι έτσι έχω χρόνο να σου ξαναγράψω τα ίδια που λέω χρόνια για αυτόν τον χώρο και το πιστό κοινό του.
Χώρο τον οποίο θεωρώ έναν από τους καλύτερους της Αθήνας, πάντα γεμάτο με ωραίες φάτσες, παιδιά που τους αρέσει η μουσική, που ξέρουν να επιλέγουν τι ακούνε και από ποιανού το λαρύγγι, αγόρια και κορίτσια που μοιάζουν, με κάθε αγαπημένο τους τραγούδι που αρχίζει να παίζεται, να ανατέλλουν μέσα στο μισοσκόταδο σαν ήλιοι και μισοφέγγαρα μεσ' στη νύχτα του χειμώνα. Παιδιά με άποψη για τη μουσική που ξέρουν να χειροκροτούν με κέφι και παλμό, και να υποτονθορύζουν ΟΛΑ τα τραγούδια που παίζονται (από εξαίσιο κομμάτι των Massive Attack & το "Dance me to the End of Love" του Leonard Cohen μέχρι το Δρογώσειο "Βιαστικό πουλί του Νότου" ή τον Ζακ..ένιο "Πάτο", δίπλα σε δεκάδες άλλα).
Πολλά "ξένα" τραγούδια περιλαμβάνει το φετινό πρόγραμμα και τι ωραία που ήταν.
Απέναντι από τις αφίσες των Queen, Beatles, Rolling Stones, Led Zeppelin, Jimmy Hendrix που κοσμούν τον ένα τοίχο του Κλαμπ, αυτή η πολύ καλή παρέα των εννιά ανθρώπων μας είπε R.EM., "Nothing Compares to You", funky James Brown, "Quisas, quisas, quisas" (αγγλιστί "Perhaps), "Smashing Pumpkins", Nancy Sinatra_"These boots are made for walking", "Lollipop, Lollipop"(!!), U2_"With or Without You" και "Karma Police arrest this man", κ.ά.
Μας είπαν "Τρύπες" και Παύλο Σιδηρόπουλο, αλλά και
"για τα φώτα που σβήνουν
πριν φανεί το πρωί
πόσο μόνο μ' αφήνουν
μ' αφήνεις κι εσύ
Ό,τι κι αν γίνει, ό,τι κι αν βγει
ό,τι και να πάει, ό,τι και να 'ρθεί
εγώ θα 'μια εδώ εσύ θα 'σαι εκεί
στον κόσμο μου εγώ στον δικό σου κι εσύ"
και τη "Φωτιά στο Λιμάνι" των Ξύλινων Σπαθιών (ωραίο τραγούδι), κι ένα καινούργιο του Στάθη Δρογώση για τον σκύλο τον Εξαρχείων που λέει:
"Ένα τραγούδι για τον σκύλο τον Κανέλο
που με δάγκωσε μα τον καταλαβαίνω
υποστήριξε την άποψη με πάθος
πως είχα πάρει τη ζωή μου λάθος"

Κι ο μικρός Ζακ μας είπε τα δικά του (κι εκείνο το υπέροχο "Μάλλον") και γέλασε και χοροπήδηξε και κούνησε το σώμα του σαν γνήσιος ανατολίτης(?!) και έκλαψε, και θρήνησε το χαμό της αγαπημένης του θείας, και ξαναγέλασε και πέταξε ψηλά κι έκανε όλα όσα τον κάνουν να είναι ο Ζακ.

Ήταν η ώρα μία και κάτι όταν ξαναπέρασε η ευγενική Ζωή με τα κοτσιδάκια, και μου έφερε πάλι παγάκια για να μην πίνω ζεστό νερό και μου ξαναχαμογέλασε και ξανάλλαξε το τασάκι χορεύοντας, όταν το πρόγραμμα αυτό με "έπιασε" από όλα τα ζωτικά όργανα μου και μ' έβγαλε από την "οργάνωσή" μου.
Βλέπω στις σημειώσεις μου μουτζουρωμένα κάτι αστεράκια και τόξα και κάτι σαν φλόγες και θυμάμαι πως σκεφτόμουν πόσο μ' αρέσει που είμαι εδώ, μέσα σε αυτό το ηλεκτροφόρο καταφύγιο, με τα χιλιάδες λαμπάκια πάνω από το μπαρ και τις δονήσεις από τα ντραμς και το μπάσο, και τους εννιά τύπους πάνω να μεταμορφώνουν τη σκηνή σε αναμμένο τζάκι και να λέω με ανακούφιση από μέσα μου, thank God, που οι έξω είναι απ' έξω.
Μισή ώρα αργότερα κι αφού είχα βγάλει και τη ζακέτα μου, σκέφτηκα τι βλάκες που είναι οι έξω (που είναι ακόμα έξω) και δεν δονούνται ούτε τρέμουν από τα τραγούδια, ούτε χαίρονται να τους φυσάει βαθιά μέσα στην κοιλιά τους παράπονα το τρομπόνι, ούτε να δίνουν ρυθμό στο σφυγμό τους τα μπάσα και ξαναείπα thank God που ήμουν μέσα με τους μέσα, τη στιγμή που ο Ζακ έλεγε
"Μια κιθάρα κι ο ρυθμός μου
μια μελωδία μαγική
και το σκοτάδι σου για φως μου.."
και ο Δρογώσης ξαναπίστευε
"εκείνη που 'χε έρθει ένα χλωμό Σεπτέμβρη
μ' ένα άσπρο αμάξι κι έγνεψε ν' ανεβώ
μ' έκανε να πιστέψω, να βρω ζωή εκεί έξω
δρόμο που βγάζει σ' ένα ανοιχτό ουρανό".
Να πω πριν πάω στο άλλο αρχείο για να γράψω τι είδα κι άκουσα στο Stage του Σταυρού, από τον Μάνο Πυροβολάκη, τον Μιχάλη Εμιρλή και τη Δέσποινα Ολυμπίου, να σου πω επίσης ότι την Κυριακή το βράδυ είδα τη φάτσα του Τζακ Νίκολσον με τα διαβολικά μάτια και τα δόντια έξω (όπως είναι πάνω στην αφίσα από το "Shiny" που βρίσκεται πίσω από την κολώνα στα αριστερά μου), να χαμογελάει και να κλείνει το μάτι.
Και να μην αναφέρω και την αφίσα του χαμογελαστού Bob Marley που είναι κολλημένη από την άλλη πλευρά, επί της οποίας είδα τον Θεό Bob να δακρύζει και να συγκινείται την ώρα που ο μικρός Ζακ αφιέρωνε το τραγούδι που έχει γράψει για τη μαμά του στη μνήμη της θείας που έχασε πρόσφατα.
Παράξενα σου φαίνονται όλα αυτά;
Πού να δεις και τα υπόλοιπα ψηλά θαύματα που συμβαίνουν μέσα στο club του ΣτΝ όταν πας.

Τελικά δηλαδή, αξίζει να πάω;
Φυσικά. Την επόμενη Κυριακή ή Δευτέρα θα είσαι μέσα, μαζί με τους άλλους, διότι εδώ θα ακούσεις να σε προσκαλούν έτσι:
"Μαζί μου έλα
πάνω απ' τα σύννεφα"
και θα διαπιστώσεις, όπως διαπίστωσα κι εγώ ότι για κοντοί πολύ ψηλά πετάνε.
Να 'ναι καλά και για τα βάθη όμως τα οποία με έκαναν να πιάσω μαζί τους.

ΟΙ (αριστούχοι) ΜΟΥΣΙΚΟΙ & Ο ΗΧΟΣ:
Κιθάρα (αριστερά): Κώστας Μίχαλος (άριστα δέκα για τα "γεμίσματα" τα σόλο και γενικώς τη δεξιοτεχνία του)
Κιθάρα (δεξιά): Στράτος Σπηλιωτόπουλος (τον οποίο ονόμασα "straight face" διότι έστεκε συγκεντρωμένος στην κιθάρα του και δεν συμμετείχε στα αστεία και στα πειράγματα, γεγονός που θα είχα καταλογίσει εναντίον του αν δεν έπαιζε τόσο καλή κιθάρα). Τύμπανα : Θάνος Μιχαηλίδης (ένας από τους πιο ευαίσθητους και καλοκουρδισμένους ντράμερ που έχω ακούσει. Το Άριστα που του βάζω τον αδικεί, διότι υπήρξαν στιγμές που τα ρυθμικά μέρη της μουσικής έλαμπαν σαν προβολείς μέσα στο συνολικό άκουσμα και σε πολύ δύσκολα κομμάτια άσμα θες να ξέρεις. Μπράβο του λοιπόν, διότι ήτο και συμπαθόφατσα.
Μπάσο: Κώστας Γιαννήρης Όπως είπα τα ρυθμικά μέρη ήταν κατά τόπους άψογα και σε αυτό συντέλεσε και το νοήμων μπάσο. Ξανά μπράβο.
Πλήκτρα/Πιάνο: Στάθης Δρογώσης λίγο ασυντόνιστος (και αγχωμένος) μου φάνηκε αυτή τη φορά. Μάλλον δεν τον πέτυχα σε καλή μέρα διότι όσες φορές τον έχω δει (αρκετές) παίζει πάντα εξαιρετικά.
Τρομπόνι, Μαντολίνο, Βιολί, τραγούδι: Άλκης Κωνσταντόπουλος Ο ντροπαλός Γίγαντας με την τρυφερή καρδιά και το λυγερό παίξιμο.
Τα έκανε όλα εκείνο το βράδυ. Φύσηξε μελαγχολικό τρομπόνι, κέντησε με λεπταίσθητο βιολί, τραγούδησε δικά του τραγούδια (απ' ότι άκουσα θα κυκλοφορήσει προσωπικό δίσκο εντός των ημερών), έκανε δεύτερες πολύ καλά κρατημένες, έπαιξε μαντολίνο. Ε, τι άλλο θέλεις για να του βάλεις καλό βαθμό;
(Όχι, αναιδέστατε, καφέ δεν κάνει, αλλά δεν είμαι και σίγουρη..)
Κιθάρα_φωνή_αστεία_χοροπηδητά και μεγάλη συγκίνηση: Ζακ Στεφάνου Το αγαπημένο παιδί όλων μας (ελπίζω) του οποίου η φωνή έχει αρχίσει και δένει με αποτέλεσμα να τον παρακολουθώ από την ημέρα που πρωτοεμφανίστηκε στην σκηνή του Stage του ΣτΝ, να γίνεται όλο και καλύτερος ερμηνευτής των δικών του αλλά και άλλων τραγουδιών. Αήττητος και αεικίνητος.
Τραγούδι: Ειρήνη Ζέρβα Ένα κορίτσι του οποίου η τζαζ, διαυγής, αστραφτερή, εκφραστική, σταθερή και σωστή στα δύσκολα φωνή με εξέπληξε και του οποίου το χαμόγελο φώτιζε όλη την αίθουσα κάθε φορά που έβγαινε στη σκηνή. Μπράβο της και εύχομαι να την ξαναδώ παντού και συχνά στο μέλλον.
Τραγούδι: Ηλιάνα Παπαλέξη Το δεύτερο κορίτσι, το ψηλό, του οποίου όμως ή το μικρόφωνο δεν ήταν καλά ρυθμισμένο ή η φωνή του έχει μία θαμπάδα που δυσκολεύει πολύ την απόλαυση των όσων λέει. Επειδή όμως δεν είμαι σίγουρη για το τι ακριβώς συνέβαινε διότι δεν την άκουγα καλά θα αρκεστώ να σου πω ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι μαζί ήταν πάρα πολύ καλοί.

Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]

ΥΓ.
ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΑΡΑΛΑΒΕΙ ΠΡΙΝ ΠΑΩ ΔΙΟΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΛΕΣΤΩΝ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ:

Ο Στάθης Δρογώσης και ο Ζακ Στεφάνου, οι πλέον κοντοί τραγουδοποιοί της γενιάς τους, θέτουν τον πήχη ψηλά στην νυχτερινή διασκέδαση της Αθήνας. Επιλέγουν τον Σταυρό του Νότου, έναν χώρο με παράδοση σε παραστάσεις υψηλών προδιαγραφών και μεγάλης απήχησης στο κοινό.

Ο Στάθης (ύψος: 1.67), πρώην παίκτης του μπάσκετ, έχει στο ενεργητικό του δυο δίσκους με το συγκρότημα «Τα φώτα που σβήνουν» και έναν προσωπικό με τίτλο «Ο χειμώνας δεν θα ‘ρθει». Τον Οκτώβριο θα κυκλοφορήσει ο καινούριος του δίσκος από την EMI.

Ο Ζακ (ύψος: 1.60), πρώην αθλητής στο άλμα εις ύψος, απολαμβάνει ακόμα την επιτυχία του τελευταίου του δίσκου «Ένας όμορφος κόσμος», ενώ έχει στο ενεργητικό του έναν ακόμα.
Οι δυο τους (ύψος: 3.27) γνωρίστηκαν στη διάρκεια της ηχογράφησης των πρώτων τους προσωπικών δίσκων έχοντας κοινό συνεργάτη τον Μανώλη Φάμελλο (παραγωγός του Στάθη - ενορχηστρωτής του Ζακ). Τρία χρόνια μετά, ενώνουν τις δυνάμεις τους και παρουσιάζουν τη μουσική παράσταση «Άλμα επί κοντών». Τραγούδια από την δισκογραφία τους, καθώς και πολλά άλλα γνωστά και αγαπημένα, θα συνθέσουν ένα πρόγραμμα δυναμικό, χαρούμενο και πολυποίκιλο. Θα ακουστούν τραγούδια από τα 50s μέχρι σήμερα, που θα δώσουν στο κοινό μια αλματώδη διάθεση, δηλαδή θα χοροπηδάνε τραγουδώντας, από Beatles μέχρι Smashing Pumpkins, και από Τρύπες μέχρι Παύλο Σιδηρόπουλο.

Μαζί τους θα είναι ο Άλκης Κωσταντόπουλος (ύψος: 1,89), που σύντομα θα κυκλοφορήσει την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, παίζοντας τρομπόνι, μαντολίνο, βιολί, κιθάρα και τραγουδώντας.
Επίσης η Λιάνα Παπαλέξη (ύψος: 1,74), γνωστή στο αθηναϊκό κοινό από τις εμφανίσεις στον Σταυρό του Νότου και η Ειρήνη Ζέρβα (ύψος: 1.57) γνωστή από το καλοκαιρινό ντουέτο με τον Ζακ Στεφάνου, «Πάντα δικός σου (Summer mix)».

Μουσικοί (all star band, κατά σειρά ύψους):
Κώστας Γιαννίρης (1,79): ο γνωστός μπασίστας του Νίκου Πορτοκάλογλου και πρώην μέλος από «Τα φώτα που σβήνουν»,
Στράτος Σπηλιωτόπουλος (1,79): κιθαρίστας που έχει συνεργαστεί με πολλούς τραγουδοποιούς,
Θάνος Μιχαηλίδης (1,80): ο γνωστός ντράμερ του Σωκράτη Μάλαμα,
Κώστας Μιχαλός (1,81): ο γνωστός κιθαρίστας του Νίκου Ζιώγαλα και του Μανώλη Φάμελλου.