Ο Διονύσης Φωτόπουλος δώρισε στο Μουσείο Μπενάκη τον Ιανουάριο του 2007, εις μνήμην του αδελφού του Βασίλη, την προσωπογραφία του τελευταίου φιλοτεχνημένη από τον Γιάννη Μόραλη το 1981, καθώς και το Oscar Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης με το οποίο βραβεύτηκε ο Βασίλης Φωτόπουλος το 1964 για την ταινία Ζορμπάς o Έλληνας σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη.

Ο Βασίλης Φωτόπουλος (1934-2007), διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ζωγράφος, αφιερώθηκε από πολύ νωρίς στην εικαστική τέχνη του θεάτρου. Το 1958 αναλαμβάνει την πρώτη του δουλειά για την όπερα του G. B. Pergolesi Σέρβα Πατρόνα στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Ακολουθούν πολυάριθμα ταξίδια στο εξωτερικό για να παρακολουθήσει τις θεατρικές και εικαστικές εξελίξεις. Το 1963 συνεργάζεται με τον Ηλία Καζάν στην ταινία Αμέρικα-Αμέρικα, όπου κάνει και τα 75 σκηνικά σε συνεργασία με τον Τζιν Κάλαχαν. Το 1964 ο Βασίλης Φωτόπουλος τιμάται με το Oscar Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης για την ταινία Ζορμπάς ο Έλληνας. Από το 1964 έως και το 1974, μοίρασε τη ζωή του μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής. Στα χρόνια της μεταπολίτευσης συνεργάστηκε με τον Ζυλ Ντασσέν, τη Μελίνα Μερκούρη και τον Νίκο Κούρκουλο, και δούλεψε για πολλές παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, του Θεάτρου Τέχνης, του ΚΘΒΕ κ.ά. Η συνεργασία του Βασίλη Φωτόπουλου με τον Αλέξη Μινωτή, στις παραστάσεις του Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου, του Βασιλιά Ληρ του Σαίκσπηρ, της Θυσίας του Αβραάμ του Κορνάρου, υπήρξε σταθμός για το ελληνικό θέατρο. Από το 1980 αρχίζει να απομακρύνεται από τη σκηνογραφία και στρέφεται προς τη ζωγραφική, η οποία, όπως ο ίδιος κάποτε δήλωσε, ήταν η μεγάλη του αγάπη (συνέντευξη στην εφημερίδα το Βήμα, 30/11/1997).
Ατομικές εκθέσεις του Βασίλη Φωτόπουλου έχουν γίνει στο Μουσείο Βορρέ (1991), στις γκαλερί «Νέες Μορφές» (1996) και «Ζουμπουλάκη» (1999).

Τα δύο αυτά σημαντικότατα για την ιστορία του θεάτρου και της καλλιτεχνικής ζωής του τόπου έργα εκτίθενται στον προθάλαμο του Μουσείου Μπενάκη.