Το γνωστό έργο «Ιβάν ο Τρομέρος» του Σεργκέι Αϊζενστάιν μεταφέρεται για πρώτη φορά στο θέατρο σε προσαρμογή και σκηνοθεσία της Μαρίας Ξενουδάκη και θα παίζεται από το Σάββατο 29 Μαρτίου στο «Αντιθέατρο» Μαρίας Ξενουδάκη (Μοσχονησίων 36, Πλ. Αμερικής, τηλ: 210-8661.168) και μέχρι το τέλος της σεζόν.

Προσαρμογή Κειμένου: Μαρία Ξενουδάκη
Σκηνοθεσία: Μαρία Ξενουδάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Καραδήμας
Μουσική Επιμέλεια: Ιάκωβος Δρόσσος
Σκηνικά-Κοστούμια: Σοφία Ζούμπερη
Παίζουν (με σειρά εμφανίσεως):
Μαρία Τσεκλένη, Σάββας Κοβλακάς, Μαρία Ξενουδάκη (Ιβάν), Πέτρος Ρούσσος, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Ειρήνη Τζαβάρα, Μαρίνα Σωκράτη, Κωνσταντίνος Καραδήμας

Παραστάσεις: Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο στις 9:15μ.μ., Κυριακή 8μ.μ.
Εισιτήρια: 20 ευρώ, 15 ευρώ φοιτητικό
Θέσεις θεάτρου: 70


Η σκηνοθέτις αναφέρει χαρακτηριστικά για την παράσταση:
«Ιβάν ο τρομερός» του Αϊζενστάιν: ένα όραμα που έμεινε απραγματοποίητο, μια "κίνηση αυτοκτονίας", ένα τίποτα που δεν έβλαψε ποτέ κανένα. Αυτό προκάλεσε το έναυσμα της απόφασης που πήρα για να καταστρέψω την κίνηση θανάτου, κι η ενέργεια που κίνησε τον μηχανισμό της σκέψης μου μ’ έβαλαν στην διαδικασία να αρπάξω αυτή την πνοή ζωής, Ιβάν ο τρομερός του Αϊζενστάιν. Ορδές έκφυλων ανθρώπων κινήθηκαν εναντίον του ύπουλα (οι πιο στενοί του φίλοι και συνεργάτες τον πρόδωσαν).
«Αντιθέατρο»: Αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη, για γκρέμισμα των αξιών του θεάτρου. Ο εξοντωτικός θάνατος του συντρόφου μου, με οδήγησαν σε αποφάσεις ακραίες, αμείλικτες, εκδικητικές, απάνθρωπες. «Προτιμώ έναν σκύλο από έναν άνθρωπο», λέει ο Ιβάν ο τρομερός, και αλλού «Οι άνθρωποι που συγχωρούν είναι δειλοί και άψυχοι». «Η συγνώμη κάνει τους άλλους χειρότερους, ενώ όταν τιμωρείς» όπως λέει ο Ιβάν, «έχεις ελπίδα για κάτι καλύτερο». Ο Ιβάν του Αϊζενστάιν δεν συγχώρησε ποτέ τους προδότες. Τους φέρθηκε ανελέητα, τους εκτέλεσε όλους, τους αποκεφάλισε. «Αυτό αποτελεί κάθαρση». Όχι όμως και για την αρχαία ελληνική τραγωδία? Κάθαρση ήταν να θυσιαστεί κάποιος αθώος για να εξευμενιστούν οι θεοί.
«Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ»: Πιστεύω στο τίποτα μιας απόφασης τελεσίδικης που δεν έβλαψε ποτέ. Αυτή η απογοητευτική απουσία που περνάει και με ξεπερνάει, είναι κάτι που με αναγκάζει να επανέρχομαι στο ένδον, εκεί όμως είναι που βλέπω καθαρά, ξεκάθαρα. Ξέρω ακόμη και τι είναι το τίποτα και θα μπορέσω να πω και ν’ αφουγκραστώ τι υπάρχει μέσα του.

"Ο Ιβάν ο τρομερός απ’ την αρχή ως το τέλος υψώνεται σαν ένας ακατάβλητος άνθρωπος, με θέληση σιδερένια, αλύγιστος, αμείλικτος στον σκοπό του. Εγώ προσπάθησα απ’ αυτό το σενάριο του Αϊζενστάιν να κρατήσω τα πιο σημαντικά γεγονότα, να τα ενοποιήσω και να το κάνω θεατρικό έργο, ρίχνοντας όλο το βάρος στην μεγαλοφυή προσωπικότητα του Ιβάν"...