Ο Νίκολας Κέιτζ συνεχίζει να διαλέγει ταινίες που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε αν έχει έστω και την παραμικρή επαφή με αυτό που ονομάζουμε καλλιτεχνική έμπνευση. Εδώ υποδύεται ακόμη έναν μοναδικό χαρακτήρα ο οποίος επιστρέφει από την Κόλαση για να εκδικηθεί τους δολοφόνους της οικογενείας του. Κάπου στη πορεία της ιστορίας μπλέκονται με μοναδικό τρόπο πέρα από τους συνηθισμένους κακούς η εγγονή του, το δεξί χέρι του Διαβόλου και μια χάρμα οφθαλμών ξανθιά.

Βέβαια το νόημα σε αυτή την ταινία δεν είναι το σενάριο ή οι ερμηνείες. Είναι η διασκέδαση, η απενοχοποιημένη διασκέδαση ενός καλού b-movie που σέβεται τον εαυτό του και τους φαν του. Έτσι το "Drive Angry" ξεκινά με τσίτα τα γκάζια, μαύρο χιούμορ, κακά χτενίσματα και δολοφονικά θηλυκά(Άμπερ Χερντ). Η ταινία δυστυχώς όμως χάνει το ρυθμό της προς το τέλος κουράζοντας με επαναλήψεις. Το 3D είναι εξαιρετικής ποιότητας, πράγμα που αυξάνει την διασκέδαση σου καθώς κάθε λογής υλικά εκρήγνυνται στη σκηνή κάνοντας σου να αναπηδήσεις στην καρέκλα σου και να χαμογελάσεις. Γιατί αυτό είναι σε τελική ανάλυση το "Drive Angry" . Θα το δεις, θα το διασκεδάσεις, θα το ξεχάσεις.

Κατερίνα Εξερτζόγλου