Ο Ντάνκαν Τζόουνς, νικητής της Χρυσής Αθηνάς στο 15ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x με το ντεμπούτο του «Moon», θα μπορούσε να περάσει τη ζωή του βολικά αναπαυμένος πάνω στη δόξα που θα του κληροδοτούσε το πατρικό όνομα. Ο γιος του Ντέιβιντ Ρόμπερτ Τζόουνς, κατά κόσμον Ντέιβιντ Μπάουι, αποφάσισε, όμως, να κρατήσει το αληθινό όνομα του πατέρα του και να γίνει σκηνοθέτης - για την ακρίβεια ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες της γενιάς του.
Στο «Moon» καταπιάστηκε με το είδος της επιστημονικής φαντασίας, προσπαθώντας να στρεβλώσει τους κανόνες, παίζοντας με τις προσδοκίες και εξερευνώντας την κατάσταση του ανθρώπου που βγαίνει από μια πλάνη, αποκτώντας σταδιακά συνείδηση της ταυτότητας του. Τα “Τελευταία 8 Λεπτά”, παρότι σηματοδοτούν το πέρασμά του στην άλλη όχθη του Ατλαντικού και το Χολιγουντ -και μάλιστα με σενάριο που δεν έχει γράψει ο ίδιος- με έναν περίεργο τρόπο μιλάνε για τα ίδια ακριβώς πράγματα, φέροντας ξεκάθαρα τη σφραγίδα του Τζόουνς.
Ένας άνθρωπος (Τζέικ Τζίλενχαλ) ξυπνάει μέσα σε ένα τρένο. Δεν ξέρει που πηγαίνει, δεν ξέρει τη γυναίκα με την οποία συνταξιδεύει (Μισέλ Μόναχαν), δεν αναγνωρίζει καν το ίδιο του το πρόσωπο όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη. Το μόνο πράγμα για το οποίο είναι σίγουρος (;) είναι το όνομά του: λέγεται Κόλτερ Στίβενς και είναι στρατιώτης της αμερικανικής αεροπορίας. Μέχρι να καταλάβει τι του συμβαίνει, μία βόμβα εκρήγνυται και η έκρηξη σκοτώνει τον ίδιο και όλους του επιβάτες του τρένου. Όσα ακολουθούν από εκεί και πέρα δεν είναι πολύ εύκολο να περιγραφούν και σίγουρα μπορεί να μειώσουν την ευχαρίστηση όσων δεν έχουν δει το τρέηλερ και έχουν μείνει ανέγγιχτοι από το θόρυβο που έχει προκαλέσει το φιλμ στους κινηματογραφόφιλους κύκλους.
Ο Στίβενς ξυπνά μετά την έκρηξη μέσα σε αυτό που φαίνεται ως κάψουλα και σταδιακά πληροφορείται από μια υψηλόβαθμη στρατιωτικό ότι λαμβάνει μέρος σε μια ιδιότυπη αποστολή. Μπορεί να μπαίνει στο σώμα ενός επιβάτη του τρένου για τα τελευταία 8 λεπτά της ζωής του μέχρι την έκρηξη, η οποία έχει ήδη συμβεί, και στόχος του είναι να ανακαλύψει τον βομβιστή για να αποτρέψει το επόμενό του (και μεγαλύτερο) τρομοκρατικό χτύπημα.
Πώς καταφέρνει να το κάνει αυτό; Τι συμβαίνει αν τελικά αποτρέψει την ίδια την έκρηξη; Για ποιο λόγο μπορεί και θυμάται σωρευτικά πληροφορίες από τη μία επίσκεψή του στο τρένο ως την επόμενη; Αυτές οι ερωτήσεις - και πολλές ακόμη - δεν απαντώνται ποτέ, αφού η έμφαση δίνεται κυρίως στη φαντασία και όχι τόσο στην επιστημονική τεκμηρίωσή της. Με ένα σενάριο το οποίο μπάζει από παντού, χαρακτήρες οι οποίοι βρίσκονται εκεί μόνο για να πάρουν τον χαζό θεατή από το χεράκι και να του εξηγήσουν τι συμβαίνει, αλλά και μερικές ασύλληπτες «αμερικανιές», ο Τζόουνς καταφέρνει το αδιανόητο: να φτιάξει ένα αγωνιώδες θρίλερ στο οποίο δεν έχει σημασία το «πώς», ούτε το «γιατί».
Χρησιμοποιώντας το καρότο του ποιος-είναι-ο-ένοχος και παραβλέποντας τις κλισεδιάρικες ατάκες που ξεστομίζουν οι ήρωες ο ένας στον άλλο, κατορθώνει να μας γνωρίσει τους χαρακτήρες μέσα από τις πράξεις, και όχι τα λόγια τους. Κάτω λοιπόν από τη γυαλιστερή επιφάνεια του εμπορικού θρίλερ με τα ακριβά εφέ, βρίσκεται ένας ξεκάθαρα καλλιτεχνικός πυρήνας που περικλείει την ουσία των υπαρξιστικών αναζητήσεων του Τζόουνς. Ακόμη και χωρίς αυτό όμως, τα «Τελευταία 8 Λεπτά» προσφέρουν 93 εκρηκτικά λεπτά αψεγάδιαστης διασκέδασης.
Φαίδρα Βόκαλη
