Η Πλειοψηφία της Σιωπής

21.04.2011
Ο Μερτκάν, 21 ετών, ζει στην Κωνσταντινούπολη. Η ζωή του είναι σταθερή και προβλέψιμη, αλλά δεν τον γεμίζει. Μένει στο σπίτι των γονιών του, είναι το παιδί για όλες τις δουλειές στα γραφεία της κατασκευαστικής εταιρείας του πατέρα του, και διασκεδάζει με τους κολλητούς του σε εμπορικά κέντρα και ντισκοτέκ.

Γιος ενός ευκατάστατου οικοδόμου, μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα σε χασομέρηδες φίλους, άσκοπες βόλτες με το οικογενειακό τζιπ και πασιέντζα ή... πορνό στον υπολογιστή. Μοιάζει να μην ενδιαφέρεται για τίποτα ούτε, πολύ περισσότερο για τη δουλειά στο γραφείο του αυταρχικού πατέρα, ο οποίος δεν παραλείπει να τον ταπεινώνει κάθε τόσο εντός και εκτός σπιτιού, σε μια διαρκή απόπειρα να τον «στρώσει», να τον φέρει στα μέτρα του, να τον αναγκάσει να σταθεί αντάξιος των προσδοκιών του.

Δέκτης αυτής της πίεσης, ο μικρός αντιδρά πάντα παθητικά, ακόμα και όταν γνωρίζει τον παρθενικό του έρωτα στο πρόσωπο μιας Κούρδης υπαλλήλου ταχυφαγείου, την οποία φυσικά ο συντηρητικός μπαμπάς δεν πρόκειται ποτέ να εγκρίνει...

Παρότι 33 χρόνων μόλις και νεοεμφανιζόμενος στη μεγάλου μήκους, ο Τούρκος Σερέν Γιουτζέ στην «Πλειοψηφία της σιωπής» φανερώνει γνώσεις έγκριτου επιστήμονα με Μάστερ στην ψυχολογία και την κοινωνιολογία, οξυδέρκεια έμπειρου δραματουργού και συντονιστική ικανότητα βετεράνου κινηματογραφιστή.

Η ιστορία του Μερτκάν, γερά θεμελιωμένη στο σύγχρονο μεσοαστικό έδαφος και με χαρακτήρες απόλυτα αναγνωρίσιμους, της «διπλανής πόρτας» κυριολεκτικά, του χρησιμεύει ως καμβάς όχι μόνο για την ανάλυση των μηχανισμών φασιστοποίησης του σημερινού νέου στο φάσμα μιας ρητά πατριαρχικής κοινωνίας με ταξικοεθνική δυσανεξία, αλλά και για τη σύνθεση ενός θεωρήματος που καταδεικνύει την ενδημικότητα αυτών των μηχανισμών, τον κληρονομικό χαρακτήρα, δηλαδή, της μαζικής συνείδησης, άρα αυτομάτως αποφαίνεται την καταδίκη τούτης της μισαλλαδοξίας σε διαιώνιση.

Και μολονότι καθρεφτίζει την κομματιασμένη Κωνσταντινούπολη του υπερπλήθους και της πολυφυλετικότητας, η «καφρίλα» την οποία μελετά το φιλμ μέσα από την αποδεικτική του διαδικασία -την ακριβή βυθομέτρηση των προσώπων αλλά και την ιδιοφυή τροφοδότηση της δράσης με φαινομενικά ασήμαντα μικροεπεισόδια όπως εκείνα με τον ταξιτζή ή τους μετανάστες εργάτες- μας αφορά όλους - εξαιρετικές οι ερμηνείες, φοβερή και η επιλογή του νεαρού Μπαρτού Κιουτσουκτσαγλαγιάν (κάποιοι θα τον θυμούνται από τον μικρό του ρόλο στη σειρά «Χίλιες και μια νύχτες») που ενδύεται άψογα την αμηχανία, την αγαρμποσύνη και τη θρασυδειλία του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα.

Το φιλμ φέρει στις αποσκευές του τον Χρυσό Λέοντα Νεότητας του περσινού Φεστιβάλ Βενετίας.

ΡΟΜΠΥ ΕΚΣΙΕΛ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ