Έκανε την ελληνική πρεμιέρα του, τον περασμένο Σεπτέμβρη στο 19ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας και αυτή την εβδομάδα το «Oh Boy», ετοιμάζεται να ξανασυναντήσει το κοινό στις αίθουσες της χώρας.

Ο Νίκο κοντεύει τα 30 και ζει στο Βερολίνο. Αποφασίζει να χωρίσει και μετακομίζει σε ένα καινούριο διαμέρισμα την ώρα που ο πατέρας του τον αφήνει άφραγκο όταν μαθαίνει πως έχει παρατήσει τις σπουδές. Περιπλανιέται στην πόλη, συναντά φίλους, γνωρίζει ανθρώπους τυχαία ενώ το μόνο που θέλει στα αλήθεια είναι να πιει με ηρεμία ένα φλιτζάνι καφέ και να βάλει σε μια σειρά την αποσυναρμολογημένη ζωή του.

Με το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ο Γερμανος Γιαν­ Όλε Γκέρστερ παραδίδει μια σοκαριστικά ώριμη δραμεντί για τους πόνους ενός νέου άνδρα που βρίσκεται εγκλωβισμένος στο αδιέξοδο μεταξύ νεότητας και ενηλικίωσης. Το άγχος για την επαγγελματική επιτυχία, η αναζήτηση του αληθινού έρωτα, η αγωνία της συνύπαρξης και το βάρος της καθημερινής επιβίωσης, όλα συνθέτουν το ειλικρινές πορτρέτο ενός νέου του οποίου η τύχη φαίνεται να του κλείνει ειρωνικά το μάτι σε κάθε του βήμα. Kάθε βήμα όμως που τον φέρνει πιο μακριά από την αθωότητα και την ανεμελιά της της φοιτητικής ζωής και ταυτόχρονα πιο κοντά στις απαιτήσεις μιας πιο ώριμης καθημερινότητας, στην οποία ασφυκτιεί.

Στο πρόσωπο και στην σιωπηλά εκφραστική ερμηνεία του Τομ Σίλινγκ, ο Γιαν­ Όλε Γκέρστερ βρίσκει τον ιδανικό πρωταγωνιστή της γλυκόπικρης υπαρξιακής βόλτας που σκαρώνει με φόντο τα ασπρόμαυρα πλάνα ενός ακαταμάχητα νοσταλγικού Βερολίνου καθώς αυτό χορεύει στο feelgood τέμπο μιας τζαζ ορχήστρας. Με τον αέρα του αμερικάνικου ανεξάρτητου σινεμά, τους λεπτούς τόνους της γαργαλιστικής ειρωνείας του Γούντι Άλεν και την απλότητα των ηρώων του Τζιμ Τζάρμους, το «Oh Boy» θα μπορούσε να είναι η ευρωπαϊκή απάντηση στο «Frances Ha» του Νόα Μπάουμπαχ, αυτή τη φορά ιδωμένη από την σκοπιά ενός αγοριού.