Με το που «πέφτουν» οι αρχικοί τίτλοι δεν μπορείς παρά μόνο να μείνεις έκθαμβος μπροστά στο ομολογουμένως εντυπωσιακό γυναικείο cast της «Τελευταίας Νύχτας». Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Τόνι Κολέτ, Νατάσα Ρίτσαρντσον, Γκλεν Κλόουζ, Κλερ Ντέινς, Μέριλ Στριπ συνθέτουν ένα αξιοζήλευτο γκρουπ ηθοποιών που μόνο με το casting από τις «Ώρες» μπορεί να συγκριθεί. Η αναφορά στο φιλμ του Ρότζερ Ντάλντρι μόνο τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μια και η «Τελευταία Νύχτα», όχι μόνο μοιράζεται τον ίδιο σεναριογράφο ( Μάικλ Κάνινγχαμ), αλλά προσπαθεί και αυτό να σκιαγραφήσει πτυχές της γυναικείας ψυχολογίας στα βήματα του πρώτου.

Δυστυχώς όμως, ο διευθυντής φωτογραφίας Λάγιος Κολτάι (στην δεύτερη σκηνοθετική του απόπειρα) γονατίζει μπροστά στο σεναριακό υλικό του, μην μπορώντας να εκμεταλλευτεί το πλούσιο ταλέντο των σταρ που διαθέτει. Η Αν ( Βανέσα Ρεντγκρέιβ) αργοπεθαίνει και θυμάται έναν καταδικασμένο έρωτα και τα τραγικά γεγονότα που στιγμάτισαν(;) την ζωή της. Παράλληλα έχουμε και την ιστορία με τις κόρες της (Κολέτ, Ρίτσαρντσον), οι οποίες αναζητούν την ισορροπία στις ζωές τους. Τα flashback της Αν συνθέτουν το μεγαλύτερο και πιο ενδιαφέρον μέρος του φιλμ, ενώ ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν παρεμβάλλονται κάποιες σεκάνς ονείρου που αναδεικνύουν το ταλέντο του Κολτάι να συνθέτει όμορφες εικόνες. Παρά τα εντυπωσιακά κάδρα του, ο Κολτάι τα «θαλασσώνει» από άποψη αφηγηματικού ρυθμού, με το δέσιμο των σκηνών να φαντάζει άτσαλο και ανέμπνευστο, ενώ το υπερβολικά ακαδημαικό σκηνοθετικό ύφος που υιοθετεί, οδηγεί το φιλμ σε ένα επικίνδυνο φλερτ με την ανία.

Τελικά, αυτό που διασώζει αυτήν την «Τελευταία Νύχτα» , είναι η παρουσία των μεγάλων σταρ που δίνουν βαρύτητα στους ρόλους τους -με ευχάριστη έκπληξη την Κλερ Ντέινς που υποδύεται την νεαρή Αν- και η συνάντηση Στριπ και Ρεντγκρέιβ στην πιο αυθόρμητη και συγκινητική σκηνή της ταινίας.

ΝΩΝΤΑΣ ΜΕΡΜΙΓΚΗΣ