Η αντιπαράθεση άρχισε από το φεστιβάλ Κάννων: πόσο πιστή είναι αυτή η βιογραφία του Ιαν Κέρτις; Διασώζεται ή προδίδεται το πνεύμα του μεγαλύτερου ίσως ποιητή της μοντέρνας μουσικής; Και δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά- οι κινηματογραφικές βιογραφίες διχάζουν το κοινό. Ο καθένας έχει μια έτοιμη εικόνα και περιμένει να τη δει στο πανί ακριβώς με τον τρόπο που την φαντάστηκε. Συνιστώ ψυχραιμία ωστόσο.
Το «Control» δεν είναι η «αληθινή ιστορία» του Κέρτις, απλώς διότι αυτή η «αληθινή ιστορία» δεν υπάρχει. Υπάρχουν πολλές εκδοχές. Υπάρχουν προσωπικές στιγμές που καμία κάμερα δεν θα μπορούσε ποτέ να καταγράψει, υπάρχουν σκέψεις που χάνονται, υπάρχουν συναισθήματα που δεν αποτυπώνονται πουθενά. Ο Πίτερ Χουκ πάντως- φίλος του Κέρτις και μπασίστας Joy Division- μας είπε ότι η ταινία είναι όσο πιο πιστή θα μπορούσε να ήταν οποιαδήποτε κινηματογραφική βιογραφία. Η άποψή του βαραίνει, όμως δεν είναι παρά μία ακόμη άποψη.
Ποιος ήταν λοιπόν ο Ιαν Κέρτις; Ένα απλό παιδί της επαρχιακής Αγγλίας, φωτισμένο, παθιασμένο και απίθανα ταλαντούχο. Ένα παιδί με επιληψία, που παντρεύτηκε την πρώτη κοπέλα που ερωτεύτηκε. Ένα παιδί που έζησε την ένταση της μουσικής και την αμφιβολία του έρωτα και κάηκε πριν ακόμη αρχίσει να λάμπει. Ένα παιδί που διεκδίκησε τον έλεγχο (control) της ζωής και της τέχνης και τον έχασε με τον πιο θριαμβευτικό τρόπο.
Πάνω κάτω αυτό ισχυρίζεται ο Αντον Κόρμπιν. Ο 53χρονος Ολλανδός φωτογράφος και σκηνοθέτης διάσημων video clip, είπε τη δική του κινηματογραφική εκδοχή. Αν του ξέφυγαν κάποια πράγματα; Σίγουρα. Το σημαντικό όμως είναι ότι κατάφερε να συμπυκνώσει ?στην φόρμα μιας ακαδημαϊκής βιογραφίας- το πνεύμα εκείνης της εποχής. Αναπαράστησε άψογα το Μάντσεστερ των τελευταίων χρόνων του ΄70, μετέφερε το πάθος των ατίθασων συγκροτημάτων του Factory του Τόνι Γουίλσον, ελίχθηκε με χάρη ανάμεσα στα τραγούδια του Κέρτις και εικονογράφησε την οργή και την απελπισία τους. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία τον βοήθησε ενώ ο εξαιρετικός Σαμ Ράιλι μεταμορφώθηκε σε Κέρτις ηλεκτρίζοντας την οθόνη.
Να το δείτε το «Control». Δεν ξέρω αν είναι πιστό και, μα την αλήθεια, δεν με πολύενδιαφέρει. Ξέρω όμως ότι είναι καλή ταινία.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗΣ
