Ακίνητες Ζωές

03.03.2008
Στον ποταμό Γιάνγκτζε της κεντρικής Κίνας βρίσκεται το σημαντικότερο υδροηλεκτρικό έργο σε ολόκληρο τον κόσμο: Η κατασκευή ενός γιγαντιαίου φράγματος που ξεκίνησε το 1993, προκαλώντας μεταξύ άλλων την εκκένωση μιας ευρύτατης γεωγραφικής περιοχής. Υπολογίζεται ότι ένα εκατομμύριο άνθρωποι χρειάστηκε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να αφήσουν πίσω τους πόλεις και χωριά, καθώς η στάθμη των νερών ήταν προορισμένη να ανέβει σταδιακά και να τα καταπνίξει.

Στον ποταμό Γιάνγκτζε της κεντρικής Κίνας βρίσκεται το σημαντικότερο υδροηλεκτρικό έργο σε ολόκληρο τον κόσμο: Η κατασκευή ενός γιγαντιαίου φράγματος που ξεκίνησε το 1993, προκαλώντας μεταξύ άλλων την εκκένωση μιας ευρύτατης γεωγραφικής περιοχής. Υπολογίζεται ότι ένα εκατομμύριο άνθρωποι χρειάστηκε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να αφήσουν πίσω τους πόλεις και χωριά, καθώς η στάθμη των νερών ήταν προορισμένη να ανέβει σταδιακά και να τα καταπνίξει.

Σε μια τέτοια ετοιμοθάνατη πόλη εκτυλίσσεται η πέμπτη και ίσως καλύτερη ταινία ενός από τους πιο ενδιαφέροντες δημιουργούς του νέου κινεζικού σινεμά. Στο σύνολο του μέχρι τώρα έργου του και κυρίως μέσα από τις ταινίες «Ρlatform» και «Τhe World» που στάθηκαν το εισιτήριό του για την ευρύτερη αναγνώριση, ο Ζία Ζανγκ Κε παρατηρεί τις αλλαγές που συντελούνται στην αρχιτεκτονική των τοπίων και των ανθρώπων της χώρας του, κατά την μετακίνηση εκείνης από τον κομουνισμό στον καπιταλισμό. Στις «Ακίνητες Ζωές», άνθρωπος και περιβάλλον γίνονται σιωπηλοί μάρτυρες ενός κόσμου που μοιραία χάνεται για να δώσει τη θέση του στην αδίστακτη έλευση της εξέλιξης. Τον παρατηρούν από τη σκοπιά ενός κομματιού γης που πρόκειται σύντομα να αφανιστεί και το οποίο στέκει ως τελευταίο σύνορο ανάμεσα σε κάτι που υπήρξε και σε κάτι που θα πάρει καταναγκαστικά τη θέση του.

Με έναν μινιμαλιστικό όσο και πανέμορφο εικονογραφικό τρόπο, ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί τον χώρο και τους ηθοποιούς με τον ίδιο τρόπο που το έκανε ο Μικελάντζελο Αντονιόνι: Θέλοντας να καταδείξει μια κατάσταση πλήρους αποξένωσης ανάμεσα στο ανθρώπινο στοιχείο, τον χώρο που διαρκώς μεταμορφώνεται και τον χρόνο που περιβάλλει τα πάντα, δίχως να περιμένει κανέναν. Η ταινία χτίζει μια γεωμετρία της αλλοτρίωσης που παγιδεύει μια χούφτα χαρακτήρες στο υπαρξιακό εκκρεμές μιας μεταβατικής εποχής για μια χώρα και για ολόκληρο τον κόσμο γύρω της. Ηρεμες και αινιγματικές όπως τα νερά του ποταμού που ατενίζουν, οι «Ακίνητες Ζωές» αντικρίζουν μελαγχολικά ένα μέλλον που κινείται ερήμην τους και μοιάζει περισσότερο αόριστο απ ότι μακρινό. Είναι ένα πορτρέτο του σημερινού κόσμου δοσμένο με όρους απόλυτα κινηματογραφικούς.

Λουκάς Κατσίκας