«Με τον πατέρα της Μαρίσας χώρισα όταν ήμουν δύο μηνών έγκυος. Ήταν ένας μεγάλος έρωτας που όπως συμβαίνει με όλα τα ωραία πράγματα ήρθε το τέλος του. Με τον μπαμπά της Μαρίσας μείναμε πολύ λίγο καιρό παντρεμένοι. Με τη Μαρίσα στην ουσία μεγαλώσαμε μαζί. Είχα την τύχη να είναι δίπλα μου οι δικοί μου – και ίσως η ζωή μου να ήταν πολύ διαφορετική αν δεν είχα τους γονείς μου, γιατί είναι άλλο να φεύγεις από το σπίτι και να ξέρεις ότι το παιδί σου μένει πίσω με τη μητέρα σου και τον πατέρα σου και είναι άλλο να το αφήνεις στο σπίτι με άγνωστους ανθρώπους. Και το λέω αυτό με πάσα ειλικρίνεια… Δεν ξέρω πώς θα ήταν η ζωή μου, γιατί αγαπάω πολύ τη δουλειά μου και παρασυρόμουν από τα ωράριά της», παραδέχεται.

Και προσθέτει:

«Έχω πάρα πολλές τύψεις! Φαντάζομαι όπως όλες μητέρες που εργάζονται και δεν είναι όσο κοντά θα έπρεπε στα παιδιά τους. Έχω χάσει πολλές στιγμές από τη μικρή για το χατίρι της δουλειάς»

Όσο για το χωρισμό της με τον πατέρα της κόρης της, αποκαλύπτει:

«Ήταν μια φυσιολογική κατάσταση γιατί η Μαρίσα δεν ήταν ποτέ παιδί χωρισμένων γονιών, δεν γνώρισε αυτό το μοντέλο της οικογένειας. Οι τρεις μας δεν υπήρξαμε ποτέ, χωρίσαμε σε δύο μήνες. Ήταν αυτό που λέμε “έρωτας στο δόξα πατρί” και τελείωσε! Ξεκίνησε Απρίλιο και ολοκληρώθηκε Φεβρουάριο. Ούτε χρόνος! Η Μαρίσα ήρθε στον κόσμο Ιούνιο, ήταν η πιο ωραία περίοδος της ζωής μου -η γέννα, το μωρό- και συνάμα η πιο δύσκολη. Από τη μία η οικογένειά μου με στήριξε αλλά από την άλλη το δικό μου περιστατικό ήταν κατάπτυστο! Καταλαβαίνεις τότε δεν ήταν όπως τώρα».

Για το αν είχαν επαφή μετά το χωρισμό, λέει:

«Η Μαρίσα είχε, εγώ όχι. Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα, αλλά στην πορεία –και θα έλεγα περισσότερο μετά το δεύτερο γάμο του πατέρα της, που ήρθε και ένα άλλο παιδάκι στον κόσμο και έχει η Μαρίσα ένα αδερφάκι –βρήκαμε και οι δύο τα πατήματά μας οπότε δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα».

Πηγή - συνέντευξη: περιοδικό You