Είδαμε την Κατάρα της Ιρμα Βεπ (***1/2)

07.12.2011
Τι κοινό έχουν ο Δράκουλας, ο Λυκάνθρωπος, μια μούμια που νεκρανασταίνεται στην Αίγυπτο και η «Ρεβέκκα»; Μα την Κατάρα της Ίρμα Βεπ! Και ποια είναι αυτή η κατάρα; Το ομώνυμο πολύ έξυπνο έργο του Charles Ludlam, ιδρυτή του Ridiculous Theatre Company, που συνιστά μία ξεκαρδιστική παρωδία ταινιών φρίκης και λογοτεχνίας του τρόμου.

Τι κοινό έχουν ο Δράκουλας, ο Λυκάνθρωπος, μια μούμια που νεκρανασταίνεται στην Αίγυπτο και η «Ρεβέκκα»; Μα την Κατάρα της Ίρμα Βεπ! Και ποια είναι αυτή η κατάρα; Το ομώνυμο πολύ έξυπνο έργο του Charles Ludlam, ιδρυτή του Ridiculous Theatre Company, που συνιστά μία ξεκαρδιστική παρωδία ταινιών φρίκης και λογοτεχνίας του τρόμου.

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης κρατά με ευρηματικούς τρόπους και πάλι τα σκηνοθετικά ηνία - το ίδιο έργο είχε σκηνοθετήσει και την περίοδο 1999-2000 με τους Άκη Σακελλαρίου και Αντώνη Καφετζόπουλο με εξαιρετικά μεγάλη επιτυχία- και μας καλεί να μπούμε και εμείς στον τρελό παραλογισμό του έργου και στις σουρεαλιστικές καταστάσεις που βιώνουν οι επίσης αλλόκοτοι χαρακτήρες του.

Γεμάτη χιτσκοκικές πινελιές, σεξπιρικά τσιτάτα, πίνακες που ματώνουν, πιστούς συζύγους, δίπορτες σαρκοφάγους, η παράσταση είναι στο μεγαλύτερο μέρος της απολαυστική. Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στο εξαιρετικό πρωταγωνιστικό δίδυμο των Γεράσιμου Γεννατά και του Αντώνη Λουδάρου, οι οποίοι υποδύονται οκτώ ρόλους ταυτόχρονα και αλλάζουν σε αστραπιαίους ρυθμούς πενήντα επτά κοστούμια(!). Το αστείρευτο ταλέντο των δύο πρωταγωνιστών, η καλή τους διάθεση και η υποκριτική τους ευελιξία ανάμεσα σε τόσους ρόλους, ήταν τα στοιχεία που μας κέρδισαν ολοκληρωτικά και υπερκέρασαν τα όποια αρνητικά της παράστασης.

Πλατειάζει, ωστόσο, σε αρκετά σημεία η υπόθεση του έργου – ιδίως το περιστατικό στο β’ μέρος με τη μούμια θα μπορούσε να παραληφθεί - γεγονός φυσιολογικό όταν μιλάμε για τόσο μεγάλη συρραφή γεγονότων, που όμως θα έπρεπε να έχει προσεχθεί ιδιαίτερα στην δραματουργική επεξεργασία. Αν, δηλαδή, είχε δοθεί μεγαλύτερη βάση στο να «δεθούν» περισσότερο τα γεγονότα και αν η διάρκεια του έργου περιοριζόταν κατά μισή ώρα, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν διπλά απολαυστικό.

Καλύτερες στιγμές; Ο Γεράσιμος Γεννατάς στο ρόλο της ζόμπι- υπηρέτριας, ο Αντώνης Λουδάρος στο ρόλο της δεύτερης αρτίστας γυναίκας του Γεννατά, αλλά και το μακροσκελέστατο, σχεδόν ατελείωτο φινάλε με τους δύο πρωταγωνιστές να μας «διώχνουν» και να μας κερνούν στο φουαγιέ κρασί!

Γεωργία Οικονόμου
[email protected]