Η φωτογραφική έκθεση του Γιώργου Ε. Βαρθολομαίου με τίτλο «Λαύριο. Τα σκηνικά μιας παράστασης» παρουσιάζεται από την Τετάρτη 25 Απριλίου στο Κτήριο της οδού Πειραιώς του Μουσείου Μπενάκη.
Η έκθεση "Λαύριο. Τα σκηνικά μιας παράστασης», έρχεται μέσα από την καταγραφική δύναμη του φακού να μας καταστήσει θεατές στο εσωτερικό των βιομηχανικών χώρων των μεταλλείων Λαυρίου, όπως διατηρήθηκαν έως το 1987 οπότε και φωτογραφήθηκαν.
Ο Γιώργος Βαρθολομαίος χρησιμοποιεί με δεξιοτεχνία τη χαρακτηριστική τεχνική chiaroscuro για να αποδώσει με εικαστικό τρόπο την ατμόσφαιρα ενός από-βιομηχανοποιημένου χώρου που αποπνέει ακόμα την εμβληματική, για τη Λαυρεωτική, μεταλλευτική δραστηριότητα που κάποτε είχε ακμάσει.
“Οι φωτογραφίες του Γιώργου Βαρθολοµαίου για τις εγκαταλειµµένες βιοµηχανικές εγκαταστάσεις των µεταλλείων Λαυρίου αποτελούν «αληθή εικαστική καλλιτεχνία». Τραβηγµένες κάτω από τον ίδιο καταγάλανο ουρανό του Μίλερ, µε τις ακτίνες του λαυρεωτικού ήλιου να αντανακλώνται στα εργαστήρια και να αναδεικνύουν την κάθε λεπτοµέρεια των άψυχων µηχανηµάτων και εργαλείων που τόσες χιλιάδες χέρια δούλεψαν για πάνω από έναν αιώνα, αποτελούν τρόπον τινά ένα σώµα «νεκράς φύσης». Η απουσία οποιουδήποτε έµψυχου στοιχείου, είτε στους εξωτερικούς είτε στους εσωτερικούς χώρους, µας επιτρέπει µε έντονη και διεισδυτική µατιά να ψηλαφήσουµε την απεραντοσύνη της περιχαρακωµένης, έρηµης πια, πολιτείας, της µαύρης χώρας. Αλλά και να αφουγκραστούµε, αν φυσικά θέλουµε, τις φωνές όσων «δούλεψαν σκληρά στο σκοτάδι» –«των υποχθονίων εργατών της πόλεώς µας, των οποίων η εργασία οδηγεί εις θάνατον [και οι οποίοι] εργάζονται διά να γίνουν φθισικοί, διά να φθείρουν την πικράν των ζωήν».” Φίλιππος Κάραμποτ.
Το ημίφως αποκαλύπτει δραματοποιημένα ένα σκηνικό χωρίς τους πρωταγωνιστές του: ερειπωμένοι τοίχοι και αντικείμενα «μιλούν» για μια ανθρώπινη παρουσία… εν απουσία της.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΛΑΥΡΙΟΥ
Το 1864 ο ιταλός I. B. Σερπιέρι ιδρύει την εταιρεία Roux-Serpieri-Fressynet.
Το 1865, ύστερα από τόσους αιώνες, παράγεται πάλι στο Λαύριο αργυρούχος μόλυβδος και αποτελεί την γενέθλιο χρονολογία του νεότερου Λαυρίου.
Το 1873 η εταιρεία μετονομάζεται σε Eταιρία των Mεταλλουργίων Λαυρίου (ελληνική) από τον A. Συγγρό, εκπρόσωπο της τράπεζας Κωνσταντινουπόλεως. O δε I. B. Σερπιέρι ιδρύει το 1875 την Compagnie Francaise de Mines du Lauriumn (γαλλική).
Tο 1917 η ελληνική εταιρεία περικόπτει τις εργασίες της και το 1930 εκποιεί τις εγκαταστάσεις της. Αντίθετα η γαλλική εταιρεία λειτούργησε μέχρι το 1982 οπότε νοίκιασε τις εγκαταστάσεις της στην Ελληνική Μεταλλευτική-Μεταλλουργική Εταιρεία, η οποία το 1986 κλείνει οριστικά.
Στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα το Λαύριο είναι από τα σπουδαιότερα μεταλλευτικά και μεταλλουργικά κέντρα της Ευρώπης. Σήμερα το Λαύριο αποτελεί ένα ιστορικό μνημείο Βιομηχανίας και Πολιτισμού.
H ιστορία συνεχίζεται με την δημιουργία και λειτουργία του Τεχνολογικού Πολιτιστικού Πάρκου Λαυρίου, ενός χώρου επιστημονικής έρευνας, εκπαίδευσης, επιχειρηματικής δραστηριότητας και πολιτισμού, ο οποίος αναμένεται να δώσει μία νέα ώθηση στην ανάπτυξη της περιοχής. Σήμερα, φιλοξενεί το Τεχνολογικό-Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου και υποστηρίζεται από το Ε.Μ.Π.
Η ΕΚΔΟΣΗ
Η έκθεση συνοδεύεται από φωτογραφικό λεύκωμα των εκδόσεων Gutenberg που προλογίζει ο Φίλιππος Κάραμποτ, με κείμενο του Βασίλη Καρδάση.
INFO:
ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ - ΚΤΗΡΙΟ ΟΔΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΓΚΑΙΝΙΑ: 25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ – 20 ΜΑΪΟΥ 2012
