«Εχω την εντύπωση πως εδώ ξανανιώνω έναν χρόνο την ώρα», έγραφε ο Εντουαρντ Λιρ για την Κέρκυρα. «Κανένα άλλο μέρος του κόσμου δεν μπορεί να έχει τόση ομορφιά και τόση ποικιλία ομορφιάς». Ο Αγγλος ζωγράφος, ποιητής και συγγραφέας, ύμνησε το νησί των Φαιάκων και μαζί όλα τα νησιά του Ιονίου με τα γραπτά του και κυρίως με τις ζωγραφιές του. Το ειδυλλιακό γαλήνιο επτανησιακό τοπίο αναδείχθηκε μέσα από τον υγρό χρωστήρα του.
Η Κέρκυρα τιμά φέτος τον Λιρ, με αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από τη γέννησή του, το 1812, με μια μεγάλη έκθεση, από τις 25 Μαΐου έως το τέλος Αυγούστου, στο Μουσείο Ασιατικής Τέχνης, στο εντυπωσιακό παλάτι των Αρχαγγέλου Μιχαήλ και Αγίου Γεωργίου.
Ο βικτωριανός καλλιτέχνης επισκέφθηκε για πρώτη φορά τα υπό αγγλική κατοχή νησιά του Ιονίου στις 17 Απριλίου του 1848 και δύο ημέρες μετά αποβιβάστηκε στην Κέρκυρα, το νησί που τον γοήτευσε και στο οποίο συχνά επέστρεφε μέχρι το 1864, χρονιά ενσωμάτωσης των Επτανήσων στην Ελλάδα, οπότε ματαίωσε τα σχέδιά του να παραμείνει μόνιμα.
Μέχρι το 1885 οι επισκέψεις του ήταν σύντομες. Ο Λιρ ταξίδεψε, κάτω από δύσκολες συνθήκες, με τα πόδια ή καβάλα σε άλογο και με εύθραυστη υγεία, σε Ελλάδα, Αλβανία, Νότιο Ιταλία, Μέση Ανατολή κι αλλού, αποδίδοντας τα παρθένα ακόμη τοπία σε σχέδια, υδατογραφίες, λιθογραφίες και ελαιογραφίες.
Μερικά από τα πιο λυρικά έργα του που απεικονίζουν τοπία του Ιονίου θα συγκεντρωθούν στην έκθεση από μουσεία και ιδιωτικές συλλογές της χώρας και του εξωτερικού, υπό την επιμέλεια της Δέσποινας Ζερνιώτη, διευθύντριας του Μουσείου Ασιατικής Τέχνης, και με τη χορηγία των ιδρυμάτων Α. Γ. Λεβέντη, Μποδοσάκη και Ι. Φ. Κωστοπούλου. Το κοινό θα δει έργα που διακρίνονται για τη ρομαντική οπτική τους, που ενθουσίαζε τους συμπατριώτες του καλλιτέχνη, συμπεριλαμβανομένης και της βασίλισσας Βικτωρίας, η οποία ήταν μαθήτριά του.
Ο Εντουαρντ Λιρ είχε μια δύσκολη ψυχοσύνθεση, απόρροια της οικογενειακής του κατάστασης. Ηταν το εικοστό από τα είκοσι ένα παιδιά. Η μητέρα του, εξαντλημένη από την ανατροφή τόσων παιδιών και τον χαμό δεκατριών από αυτά, παρέδωσε τον Εντουαρντ στη φροντίδα της 26χρονης αδελφής του, σε ξεχωριστό σπίτι.
Από τη μία το τραύμα που του προξένησε η απόρριψη της μητέρας του και από την άλλη η εύθραυστη υγεία του (υπέφερε από επιληψία, άσθμα και κατάθλιψη) τον σημάδεψαν για πάντα. Λένε πως τα σκωπτικά στιχάκια του, όπως «ο γέροντας που στη μύτη του μπορούσαν να ξεκουραστούν τα περισσότερα πετούμενα», διακωμωδούσαν τη δυσμορφία του. Ετσι, μια λύση για την κατάστασή του ήταν τα ταξίδια. Ως επαγγελματίας τοπιογράφος βρήκε θαλπωρή στη μητέρα φύση. Πέθανε το 1888.
