Στις 18 Δεκεμβρίου μηνός, ημέρα που χιόνιζε απαλά σε όλο το Έθνος και έκανε άγριο κρύο, εκδηλώθηκε στην κρατική Βουλή του Έθνους μία θανατηφόρος μεταδοτική αστική ασθένεια και πέθαναν διαδοχικά όλοι οι κάτοικοι της Βουλής σε ημέρα απαρτίας, υπουργοί, κυβερνήτες,
βουλευτές, σερβιτόροι, καθαρίστριες της Εθνικής Τουαλέτας, οι λοιποί υπάλληλοι, καθώς και οι τριακόσιοι φρουροί των τριακοσίων πατέρων του Έθνους. Ομοίως κόλλησαν ακαριαία και πέθαναν, με δόσεις και εφ’ όπλου λόγχη, οι διακόσιοι εξήντα χωροφύλακες. Ομοίως οι οδηγοί, όλοι τους χωρίς σειρά προτεραιότητας, ούτε αναλόγως με βαθμό και επετηρίδα. Ο θάνατος ολοκληρώθηκε σε τρεις ή τέσσερις μέρες. Πέθαιναν ανεξαρτήτως ιδεολογίας και φρονημάτων, και άλλων παρατάξεων, εθνοπατέρες και εθνομητέρες – της μίας μάλιστα της είχε πέσει η περούκα στο μούτρο. Για τη διασφάλιση του Έθνους, την εξουσία έλαβαν η σέχτα των Μαυροφορεμένων σε συνεργασία με την αυτοκέφαλη Εκκλησία και την Τηλεόραση... (απόσπασμα από το Graffito του Παύλου Μάτεσι)

Και στο σημείο αυτό ξεκινάει η παράσταση! Όπως αναφέρει η σκηνοθέτις: «Για μένα το Graffito του Μάτεσι είναι το πριν, το τι συνέβη στην κοινωνία όπου ζουν οι ήρωες της παράστασης πριν τους ζωντανέψουμε εμείς επί σκηνής».

Το έργο…

Η ολοκληρωτική αποδόμηση μιας τυπικά δημοκρατικής κοινωνίας λόγω αιφνίδιας θανατηφόρας ασθένειας στη Βουλή αποτελεί ιδανική ευκαιρία για να καταλάβουν την εξουσία πραξικοπηματικά η σέχτα των Μαυροφορεμένων σε συνεργασία με την Αυτοκέφαλη εκκλησία και την Τηλεόραση, που αρθρώνει το λόγο των εξουσιαστών. Τη νέα τάξη πραγμάτων βλέπουμε μέσα από τις ζωές τεσσάρων σοφά επιλεγμένων χαρακτήρων δοσμένων με το μοναδικό χιούμορ του Μάτεσι.

Ενός τραπεζικού υπαλλήλου μετά της συζύγου του, ζεύγος μάλλον αστικό της εννοούμενης ως «καλής κοινωνίας» και ενός καλλιτέχνη, που έχει να βγει από το σπίτι 4 χρόνια περιμένοντας την έμπνευση και της δικής του συζύγου, άριστο δείγμα δημοσίας υπαλλήλου.

Μαζί με την κατάρρευση της άλλοτε δημοκρατικά φερόμενης κοινωνίας καταρρέει και ολόκληρο το σύστημα σχέσεων και αξιών των ανθρώπων.

Ο έρωτας δεν χωράει πουθενά, το μητρικό και το πατρικό πρότυπο είναι πιο απειλητικά από ποτέ. Τα παιδιά δεν αποτελούν ελπίδα αλλά πιθανούς καταδότες. Υπάρχουν μόνο εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι. Η ελευθερία και η αυτοδιαχείριση μετρούν τις τελευταίες τους ανάσες. Κάθε νέο μέτρο που επιβάλλει η Τηλεόραση, και οι πολίτες δέχονται μοιρολατρικά είναι απλά ένα σκαλοπάτι για να πάνε στο επόμενο, ακόμα πιο σκληρό μέτρο, κι ύστερα στο επόμενο, μέχρι που η μόνη ελευθερία που τους εκχωρείται είναι να στέκονται ακίνητοι, φιμωμένοι, παίρνοντας το πολύ 2 ανάσες το λεπτό.

Συγγραφέας: Παύλος Μάτεσις
Σύνθεση κειμένου- Σκηνοθεσία: Κατερίνα Παπαναστασάτου
Κίνηση: Μαρίζα Τσίγκα
Μουσική: Σταύρος Διαμαντόπουλος
Σκηνικά: Σοφία Σαρακασίδου
Κοστούμια: Νικολέττα Παπαδοπούλου, Γιάννα Ρεσβάνη
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Σχεδιασμός ήχων: Μιχάλης Μπούρης
Βοηθός σκηνογράφου: Σωτήρης Καπετάνιος
Φωτογραφίες: Δημήτρης Λυκουρέζος
Γραφιστικά: Χρήστος Καπενής
Video Trailer: Πέτρος Κιοσές
Παίζουν οι ηθοποιοί: Χρήστος Καπενής, Νικόλας Κασάπης, Χρήστος Παληογιάννης, Μάρω Ρίζου, Σοφία Σαπρίκη, Σοφία Σαρακασίδου, Δημήτρης Τσολάκης

ΙΝFO:
Παραστάσεις: από το Σάββατο 1 Φεβρουαρίου και κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 19:30 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

Διάρκεια παράστασης: 80’
Γενική είσοδος: 10 ευρώ
Μειωμένο (φοιτητών, ανέργων): 5 ευρώ
Πληροφορίες Κρατήσεις: 210- 7512625