Ο Γαργαληστής είναι η ιστορία ενός ασυνήθιστου Ληστή που μεταδίδει το μεγαλείο της προσφοράς και της ανιδιοτέλειας, επανατοποθετώντας στη δύσκολη συγκυρία της εποχής, την ανεκτίμητη αξία μη υλικών αγαθών, όπως αυτή του γέλιου. Μέσα από τις ξεκαρδιστικές ρίμες του Δημήτρη Μπασλάμ και την υπέροχη μουσική του, αποδεικνύεται στα μάτια των μικρών θεατών, ότι οι πραγματικοί υπερήρωες δε χρειάζεται να φορούν μπέρτες, να πετάνε ψηλά και να έχουν εξωπραγματικές δυνάμεις. Αρκεί να είναι μεγαλόκαρδοι και να μπορούν να μοιράζονται απλόχερα το γέλιο τους!
Καταρχάς να αποδώσουμε τα εύσημα στους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς της Σοφίας Αλεξιάδου και στο παραμυθένιο σκηνικό των Λυδία Κοντογιώργη, Μαρίζα Παγκάκη και Ζωή Αρβανίτη και τις λειτουργικές του μεταμορφώσεις, καθώς σπάνια βλέπουμε τόσο εμπνευσμένη δουλειά, πόσο μάλλον σε παιδικό θέατρο.
Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Μπογδάνου έδωσε στο παραμύθι του Μπασλάμ ξεχωριστή πνοή και ρυθμό διατηρώντας τον έμμετρο λόγο του συγγραφέα και προσθέτοντας στην παράσταση ισορροπημένες δόσεις διαδραστικότητας με τα παιδιά.
Ο Γιάννης Διαμαντής ήταν πραγματικός Γαργαληστής, ψυχή τε και σώματι. Η ψιλόλιγνη φιγούρα του και η άψογη κινησιολογία του, μαγνήτισε όχι μόνο τους μικρούς, αλλά και εμάς τους μεγαλύτερους.
Το ίδιο καλοί και οι υπόλοιποι ηθοποιοί, Θεοδόσης Κώνστας, Αγγελική Μαχαίρα και Υβόννη Τζάθα, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό.
Καλύτερες στιγμές της παράστασης; Σίγουρα η σκηνή με τη θεία- Αγγελική Μαχαίρα, αλλά και η σκηνή με τις πυγολαμπίδες.
Τελικά αξίζει ο Γαργαληστής; Μετά από όλα όσα είπαμε, το ερώτημα φαντάζει ρητορικό. Σίγουρα έχει γίνει απόλυτα κατανοητό πως πρόκειται για μία παράσταση υψηλής αισθητικής που σέβεται απόλυτα τους μικρούς θεατές και τους ψυχαγωγεί στο έπακρο. Επειδή η παράσταση θα συνεχιστεί και την επόμενη σεζόν, όσοι δεν το έχετε δει, βάλτε το από τώρα στην ατζέντα σας!
Γ.Οικονόμου
