Τραγική ειρωνεία σίγουρα το γεγονός πως η δήθεν πολιτισμένη Δύση δεν μπορεί να κάνει τίποτα απολύτως προκειμένου να βοηθήσει και να σώσει τις χιλιάδες παράνομων μεταναστών που επιλέγουν να κάνουν το απονενοημένο διάβημα και να επιβιβαστούν σε ένα καρυδότσουφλο αναζητώντας μία καλύτερη ζωή….
Στο πλαίσιο αυτό φαντάζει τραγικά επίκαιρο το έργο της Ανχέλικα Λίντελ, μιας από τις σημαντικότερες φιγούρες του Ευρωπαϊκού θεάτρου, «Και τα ψάρια βγήκαν να πολεμήσουν ενάντια στους ανθρώπους».
Με βασική θεματολογία τους πνιγμούς των μεταναστών που διασχίζουν τη Μεσόγειο από τη Βόρειο Αφρική μέχρι τις ακτές της Ισπανίας, η Λίντελ συνθέτει ένα «αντι-κοινωνικό έργο» που δεν έχει σαν στόχο τη ρεαλιστική, ειδησεογραφική απεικόνιση των πνιγμών, αλλά την κατασκευή μιας ακραίας, αναρχικής και επιθετικής μυθολογίας.
Το έργο εξελίσσεται μέσω της ακατάπαυστης, ρατσιστικής φλυαρίας της Πουτάνας προς τον βουβό Κύριο Πουτάνα, που θίγει με καυστικό, αστείο και πολλές φορές βίαιο τρόπο την αντιμετώπιση της Δύσης απέναντι στην ανθρωπιστική τραγωδία. Η περσόνα της συγγραφέως, η Ανχέλικα Off, διακόπτει τους μονολόγους της Πουτάνας τόσο για να απαριθμήσει τα ναυάγια, όσο και για να θίξει την στάση του σύγχρονου καλλιτέχνη απέναντι στους πνιγμούς των μεταναστών. Η εξέγερση των ψαριών που έχουν καταβροχθίσει τα πτώματα των μεταναστών και βγαίνουν για να επιτεθούν στην άρχουσα τάξη φαντάζει σαν Βιβλική παραβολή, σαν μύθος μιας υπόκωφης εξέγερσης που απειλεί άμεσα η έμμεσα την πραγματικότητα τόσο των «χαρακτήρων» του έργου, όσο και του κοινού που τους παρακολουθεί.
Μετάφραση: Κων/νος Παλαιολόγος και Αλεξάνδρα Γκολφινοπούλου
Σκηνοθεσία: Θέμελης Γλυνάτσης
Μουσική: Silent Move
Ηχοληψία: Γιώργος Κατσιάνος
Σκηνικά: Αδριανός Ζαχαριάς
Κοστούμια: Μαργαρίτα Δοσούλα
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Διανομή
Πουτάνα: Σοφία Μαραθάκη
Κύριος Πουτάνα: Νέστορας Κοψιδάς
Ανχέλικα Off: Αλεξάνδρα Ντεληθέου
ΙΝFO:
13 και 14 Ιουνίου
Πειραιώς 260 – Χώρος Ε
Γεωργία Οικονόμου
