Σας θυμίζουμε πως πρόκειται για την περίφημη και αληθινή ιστορία της οικογένειας Φον Τραπ που έχει βασιστεί στο αυτοβιογραφικό βιβλίο της Μαρίας Φον Τραπ, τη μουσική έχει γράψει ο Ρίτσαρντ Ρότζερς και τους στίχους ο Όσκαρ Χάμερσταϊν.
Το έργο έγινε μιούζικαλ και στη συνέχεια ταινία (1965) με την Τζούλι Άντριους και τον Κρίστοφερ Πλάμερ - ταινία που απέσπασε 5 Όσκαρ και έκανε ένα από τα μεγαλύτερα ρεκόρ εισπράξεων στα ταμεία.
Η Μελωδία αυτή της Ευτυχίας ήταν για εμάς μία απρόσμενη ζεστή έκπληξη, ένα όμορφο χριστουγεννιάτικο δώρο, καθώς παρακολουθήσαμε ένα μιούζικαλ καθ’όλα άρτιο, μία παράσταση που οι παρατηρήσεις μας θα περιοριστούν σε ασήμαντες λεπτομέρειες.
Η σκηνοθεσία της παράστασης από τη Θέμιδα Μαρσέλλου, ήταν ιδανική, καθώς δεν υπέκυψε σε ανώφελες προσπάθειες πρωτοτυπίας, αλλά στηρίχτηκε απόλυτα αφενός μεν στα εντυπωσιακά και άκρως καλαίσθητα σκηνικά της Μαίρης Τσαγκάρη που έφεραν στη σκηνή του Παλλάς ακόμη και τις καταπράσινες Αλπεις, στην πασίγνωστη και αιθέρια μουσική της παράστασης (δεν είναι τυχαίο πως το σάουντρακ της ταινίας έχει πουλήσει περισσότερα από 11 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως), στο ταλέντο των ίδιων των ηθοποιών, στη φρεσκάδα των παιδιών που συμμετείχαν, αλλά και στο ίδιο το κείμενο που –ειδικά σήμερα- είναι πιο διαχρονικό από ποτέ. Και έκανε πολύ καλά, γιατί η Μελωδία της Ευτυχίας είναι για τους περισσότερους μία ανάμνηση που θέλουν να βλέπουν και να ξαναβλέπουν όπως ακριβώς θυμούνται, είναι δηλαδή ένα όμορφο κλισέ που πάντα θα μας γυρνάει νοερά στα παιδικά μας χρόνια. Γι΄αυτό και οποιαδήποτε παρεκτροπή από αυτό ίσως αποβεί… μοιραία για τον θεατή.
Η Νάντια Κοντογεώργη ως Μαρία απέδειξε πως αποτελεί μια χαρισματική περίπτωση ηθοποιού, αφού πραγματικά δεν υστερεί σε τίποτα. Παρά το νεαρό της ηλικίας της, είναι ερμηνευτικά, κινησιολογικά και μουσικά απολύτως ολοκληρωμένη, ενώ παράλληλα δεν «πατάει» σε ερμηνευτικές πεπατημένες. Μπορεί με τεράστια άνεση να μεταμορφωθεί και να χτίσει μία αμφίδρομη σχέση με το κοινό. Ως Μαρία μας μάγεψε, μας συγκίνησε και τελικά κατάφερε να κάνει θαμπή την εικόνα της Τζούλι Άντριους στο μυαλό μας (πράγμα εξαιρετικά δύσκολο).
Το ίδιο λαμπερά και απολαυστικά ήταν τα παιδιά της παράστασης, οι μικροί πρωταγωνιστές που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό προκειμένου να υποδυθούν τα παιδιά της οικογένειας Φον Τραπ.
Ο Ακης Σακελλαρίου ως πλοίαρχος Φον Τραπ μάς χάρισε μία ευαίσθητη και ταυτόχρονα στιβαρή ερμηνεία, ενώ μας εξέπληξε και με τις φωνητικές του ικανότητες στα λυρικά μέρη της παράστασης. Εξαιρετική μουσική ερμηνεύτρια ήταν και η Μαρία Γράψα ως ηγουμένη, αλλά και ο Αργύρης Αγγέλου στο ρόλο του θείου της οικογένειας. Η Ζέτα Δούκα, παρόλο που στα μουσικά μέρη της παράστασης υστερούσε σημαντικά ερμηνευτικά, ήταν πολύ συμπαθητική ως Βαρόνη.
Τελικά, αξίζει να δει κάποιος την Μελωδία της Ευτυχιας; Σίγουρα. Πρόκειται για την επιτομή τη οικογενειακής παράστασης, το απόλυτο ψυχαγωγικό θέαμα της περιόδου που διανύουμε, καθώς συνδυάζει όμορφες ερμηνείες, εξαίσια μουσική (ζωντανά εκτελεσμένη επί σκηνής), πλούσια σκηνικά που σπάνια συναντούμε και υψηλά διαχρονικά νοήματα.
ΙΝFO:
Θέατρο Παλλάς: Βουκουρεστίου 5, Αθήνα
Παραστάσεις: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 19.00, Σάββατο: 17.00 & 20.30, Κυριακή: 18.30
Τιμές εισιτηρίων: Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11 – 35 € ενήλικες & 9 – 28 € παιδιά,
Σάββατο, Κυριακή: 13 – 40 € ενήλικες & 10 – 32 € παιδιά
Κρατήσεις – αγορά εισιτηρίων:
Στο τηλέφωνο 211 1000 365 & στο www.ticket365.gr
Γεωργία Οικονόμου
[email protected]
