To έργο περιστρέφεται γύρω από ένα φάντασμα, που για αιώνες περιφερόταν στην Αγγλική επαρχία και πιο συγκεκριμένα στον Πύργο του Κάντερβιλ : ο λόγος για τον Σερ Σάιμον Κάντερβιλ, τον παλιό ιδιοκτήτη του πύργου. Όταν η είδηση πως ο πύργος είναι στοιχειωμένος έγινε γνωστή, κανένας δεν ήθελε πια να μένει εκεί. Το 1930, όμως, κατέφθασε εκεί η πενταμελής οικογένεια Όουτις, από την μακρινή Αμερική. Οι αλλόκοτες φήμες που ακούγονται για το φάντασμα δεν τους τρομάζουν εύκολα. Η ατμόσφαιρα στον πύργο θα αλλάξει με την ζωηρή τους παρουσία και τη τζαζ μουσική τους...
Ο Δημήτρης Δεγαϊτης στη σκηνοθεσία και η Ανδρη Θεοδότου στη θεατρική διασκευή έκαναν εξαιρετική δουλειά, καθώς κατάφεραν να φέρουν το έργο στα μέτρα τους και κυρίως στα μέτρα των μικρών παιδιών, χαρίζοντάς τους πολύ όμορφές στιγμές αυθόρμητου γέλιου και ουσιαστικής ψυχαγωγίας. Ο Δεγαϊτης κατάφερε να κρατήσει μία αξιοθαύμαστη ισορροπία ανάμεσα στα κωμικά και δραματικά στοιχεία του έργου, πάτησε πάνω σε μία στιβαρή κλασική απόδοση και τη διάνθισε έξοχα με πρωτότυπες ιδέες και μπόλικη ζωντανή μουσική. Καλύτερη στιγμή της παράστασης; Το δεκάλεπτο πριν το τέλος του πρώτου μέρους, όπου απολαύσαμε βωβό κινηματογράφο με εμπνευσμένους υπέρτιτλους.
Όλοι ανεξαιρέτως ηθοποιοί (Ντάνη Γιαννακοπούλου, Κωνσταντίνος Ευστρατίου, Πάρις Θωμόπουλος, Γόνη Λούκα, Γιάννης Μίνως, Αναστασία Μητροπάνου, Δημοσθένης Φίλιππας) έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό με τον Δημοσθένη Φίλιππα να αποσπά το πιο θερμό χειροκρότημα στο ρόλο του Φαντάσματος.
Τελικά άξιζε να δει κάποιος το Φάντασμα του Κάντερβιλ; Σίγουρα ναι, γιατί είναι μία από τις λίγες παραστάσεις που απευθύνεται εξίσου σε παιδιά και ενήλικες, εμπιστεύονται απόλυτα την κρίση και το χιούμορ τους, δεν υποκύπτουν σε ευκολίες που υποτιμούν τη νοημοσύνη τους και τους δίνουν ερεθίσματα για να κάνουν ένα βήμα πιο… πέρα. Γι΄ αυτό και μακάρι να το δούμε σε επανάληψη, έστω και για λίγες παραστάσεις, την επόμενη θεατρική σεζόν.
Γεωργία Οικονόμου
