Μια παράσταση άκρως ανατρεπτική, που τόνισε όλες τις διαχρονικές πτυχές του έργου στο οποίο η πνευματώδης, σβέλτη και ιδιαίτερα μελωδική μουσική του Τζοακίνο Ροσίνι ντύνει απολαυστικά μια σειρά από κωμικές καταστάσεις.
Η υπόθεση γνωστή: Ο κουρέας Φίγκαρο βοηθά τον κόμη Αλμαβίβα να παντρευτεί την όμορφη Ροζίνα, η οποία κατοικεί με τον ηλικιωμένο προστάτη της Δόκτορα Μπάρτολο, που την προορίζει για τον εαυτό του.
Ο σκηνοθέτης Φραντσέσκο Μικέλι, στην πρώτη πράξη του έργου «είδε» την ιστορία του «Κουρέα της Σεβίλλης», μέσα από τα μάτια της Ροζίνας και επιχείρησε να μπει μέσα στο δικό της πολύχρωμο σύμπαν, ένα σύμπαν που κινείτο ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα με κυρίαρχα τα χρώματα του ροζ, του μοβ και του πορτοκαλί στο σκηνικό και τα κοστούμια (πολύ καλή δουλειά από τον Νικολά Μποβέ και τον Τζανλούκα Φαλάσκι αντιστοίχως). Αντίθετα, στη Β’ Πράξη ο σκηνοθέτης μάς προσγειώνει στον πραγματικό, στον υλικό κόσμο των ηρώων. Απώτερος στόχος του; Να γνωρίσουμε ακόμη καλύτερα το βάθος των καταπιεσμένων συναισθημάτων της Ροζίνας, αλλά και να διαγραφεί ο ηδονιστικός, κυνικός, γεμάτος εγωπαθείς ανθρώπους κόσμος του Κουρέα της Σεβίλλης, ένας κόσμος όπου το χρήμα κινεί τα πάντα, ένας κόσμος που θυμίζει πολύ τον κόσμο μας.
Οι πρωταγωνιστές της πρεμιέρας Διονύσης Σούρμπης, Βασιλική Καραγιάννη, Αντώνης Κορωναίος, Τάσος Αποστόλου, Δημήτρης Κασιούμης, Αλεξάνδρα Ματθαιουδάκη, Ζαφείρης Κουτελιέρης ερμήνευσαν με κέφι και ζωντάνια τους ρόλους τους. Τι εντυπώσεις του κοινού στο χειροκρότημα κέρδισε επάξια ο Τάσος Αποστόλου στο ρόλο του Ντον Μπαζίλιο που μας χάρισε μία υπέροχη άρια στην πρώτη πράξη αναπαριστώντας ευφάνταστα τα λεγόμενά του με μία… κιμωλία. Εξαιρετικός και ο αεικίνητος Διονύσης Σούρμπης που ο ρόλος του Φίγκαρο του ταίριαξε… γάντι.
Ο αρχιμουσικός Μίλτος Λογιάδης διηύθυνε με ρυθμό και ένταση την Ορχήστρα της ΕΛΣ, αποδίδοντας με ιδιαίτερο τρόπο την υπέροχη σύνθεση του Ροσσίνι.
Αξίζει να δει κάποιος τον Κουρέα της Σεβίλλης; Επιβάλλεται! Εϊναι μία σύγχρονη, εξαιρετικά ποιοτική παραγωγή που θα ενθουσιάσει ακόμη και το αμύητο στην όπερα κοινό.
Γεωργία Οικονόμου
