Τι: Συρανό & Ρωξάνη: Παγκόσμια πρώτη της όπερας του Σταύρου Ξαρχάκου σε συμπαραγωγή με Αυτοκρατορικό Θέατρο της Κομπιένης της Γαλλίας.
Πότε: 5, 7, 8, 10, 11 Απριλίου 2009
Έναρξη: 20.00
Που: Θέατρο Ολύμπια, Ακαδημίας 59-61, 106 79 Αθήνα
Ώρες λειτουργίας ταμείων και τηλεφωνικών πωλήσεων: 9.00 ? 21.00
Τηλέφωνα ταμείου: 210 3612461, 210 3643725
Τιμές εισιτηρίων: €78, €68, €58, €48, €38, €28, €20 Φοιτητικό €15


Η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει τη γνωστή ιστορία του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα Συρανό ντε Μπερζεράκ, που βασίζεται στο ομότιτλο θεατρικό έργο του 1897 του Εντμόν Ροστάν, επεξεργασμένο από το διάσημο Γάλλο σεναριογράφο Ζαν-Κλωντ Καρριέρ.
Τι είναι σημαντικό στον έρωτα : η ομορφιά ή ο εσωτερικός κόσμος; Φοβούμενος το πρώτο, ο Συρανό αποφασίζει να μη διεκδικήσει την όμορφη Ρωξάνη, για να ανακαλύψει έπειτα από χρόνια ότι εκείνη ήταν ερωτευμένη με την ψυχή του.

Το λυρικό ποίημα Συρανό & Ρωξάνη του Σταύρου Ξαρχάκου αποτελείται από δεκατέσσερις σκηνές. Το κείμενο της όπερας αντλεί αποσπάσματα από το θεατρικό έργο Συρανό ντε Μπερζεράκ (1897) του Εντμόν Ροστάν (1868-1918). Την προσαρμογή πραγματοποίησε ο Ζαν-Κλωντ Καρριέρ, με τη συνδρομή του Πιέρ Ζουρντάν. Τον καταξιωμένο Γάλλο σεναριογράφο γνωρίσαμε μέσα από ταινίες που σημείωσαν τεράστια επιτυχία, όπως οι «Cyrano de Bergerac» (με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ), «Βαλμόν», «Η αβάσταχτη ελαφρότητα τού είναι» και πολλές άλλες.

Η βασική πλοκή του θεατρικού του Ροστάν διατηρείται, αλλά παρουσιάζεται μέσα από την κινηματογραφική τεχνική των αναδρομών, προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις ενός λυρικού θεάματος. Η υπόθεση αφορά τη ζωή του Γάλλου συγγραφέα Συρανό ντε Μπερζεράκ. Λόγω της μεγάλης μύτης του, πιστεύει πως δεν μπορεί να αγαπηθεί. Έτσι, δεν εξομολογείται τον έρωτά του στην όμορφη Ρωξάνη, αλλά καταφέρνει να την κατακτήσει έμμεσα, γράφοντάς της ερωτικές επιστολές για λογαριασμό του ωραίου Κριστιάν. Έπειτα από πολλά χρόνια, όταν η Ρωξάνη αντιλαμβάνεται την αλήθεια, είναι πια πολύ αργά καθώς ο βαριά τραυματισμένος Συρανό πεθαίνει.

Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη της παραγωγής της ΕΛΣ, Ντέιβιντ Φρήμαν, «στην επιβλητική μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου, αναδεικνύονται ακριβώς εκείνα που συμβαίνουν πίσω από τις λέξεις. Η μουσική του αφήνει χώρο να εκφραστούν όσα δεν μπορούν να αρθρωθούν με σαφήνεια. Αν και η ορχήστρα ηχεί επική, είναι λίγο μεγαλύτερη απ’ ότι προβλέπεται σε όπερες δωματίου του Μπρίττεν και υπάρχει η αντίστοιχη οικονομία στην εκδοχή του έργου του Ροστάν από τον Ζαν-Κλωντ Καρριέρ: επικεντρώνεται πολύ ωραία στην υπόθεση, παραλείποντας κάθε τι περιττό. Έτσι, ο Ξαρχάκος και ο Καρριέρ δημιούργησαν ένα έργο δωματίου που εστιάζει στην εσωτερική ζωή των τριών βασικών χαρακτήρων.

Ο ίδιος ο Συρανό, όσο και αν στα συγκεκριμένα λόγια και στις πράξεις είναι γενναίος, αποδεικνύεται συναισθηματικά δειλός και τα ερωτικά ποιήματά του προς τη Ρωξάνη είναι στην πραγματικότητα ένα συναισθηματικό ψέμα, καθώς δεν τολμά να αποδεχτεί ότι αντιπροσωπεύουν τα πραγματικά του συναισθήματα...
...Το λυρικό ποίημα Συρανό και Ρωξάνη δεν είναι ένα συνηθισμένο έργο. Υπάρχει μία ιδιαίτερα λεπτή σχέση ανάμεσα στον τραγουδιστό λόγο, την πρόζα και το melodrama, δηλαδή το κείμενο που απαγγέλλεται με μουσική συνοδεία. Περίπου τριάντα της εκατό του κειμένου είναι πρόζα. Ο Συρανό οφείλει να έχει όλη τη σβελτάδα και την ευελιξία ενός θεατρικού.
Το έργο ασχολείται με τον δικό του μοναδικό τρόπο με θέματα όπως το τι είναι ωραίο, τι άσχημο, τι είναι ευγενές ή πως γινόμαστε ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Όπως ορισμένες ελληνικές τραγωδίες ή ορισμένα έργα του Σαίξπηρ, η υπόθεσή του ξεπερνά τα όρια ενός πολιτισμού. Πεμπτουσιακά γαλλικό, το έργο δεν είναι μόνο γαλλικό. Είναι μία παγκόσμια ιστορία, ένας από τους μεγάλους μύθους του κόσμου, ένα έργο σχετικά με την διαφορά ανάμεσα στη φαντασία και τη πραγματικότητα.

Το πλαίσιο της ιστορίας είναι ο πόλεμος. Ο Γαλλοϊσπανικός πόλεμος στη Φλάνδρα είναι εξαιρετικά μακρινός για τους περισσότερους θεατές σήμερα. Ωστόσο, ο πόλεμος αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ιστορίας. Σε περίοδο πολέμου οι άνθρωποι σταματούν να σκέφτονται το μέλλον, σπάνια συνειδητοποιούν τις συνέπειες των πράξεών τους, ζουν μέρα με τη μέρα. Οι ζωές τους γίνονται απερίσκεπτες, ειδικά συναισθηματικά απερίσκεπτες. Χωρίς τον πόλεμο η ιστορία του Συρανό θα ήταν πολύ διαφορετική...»

Μουσική Διεύθυνση: Σταύρος Ξαρχάκος
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Φρήμαν
Σκηνικά / Κοστούμια: Νταν Πότρα
Φωτισμοί: Τιερρύ Αλεξάντρ
Συρανό ντε Μπερζεράκ: Ματιέ Λεκροάρ
Ρωξάνη: Αν Μαργκερίτ Βερστέρ
Κριστιάν: Ρεζίς Μενγκύς
Ντε Γκις: Μαρσιάλ Ντεφοντέν
Λε Μπρε: Φιλίπ Λε Σεβαλλιέ
Καρμπόν / Μονφλερύ: Ζαν-Πιερ Ντεσέξ
Ραγκενώ: Ζαν-Φιλίπ Κουρτίς
Koυβερνάντα: Μαρί - Πασκάλ Λερούα
Βαλβέρ: Ζερεμύ Σοντάγκ

Ορχήστρα και Χορωδία Εθνικής Λυρικής Σκηνής