ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: Επειδή, μετά από τις απανωτές επισκέψεις μου στις πίστες της Αθήνας, μοιάζω με τον Μπρους Γουίλλις στο «Πολύ Σκληρός για να πεθάνεις Νο 128» (με σπασμένο κεφάλι, μελανιές παντού και πασαλειμμένη με τα λάδια του φορτηγού που με πάτησε στο προτελευταίο πλάνο) θα είμαι σύντομη και θα είμαι εκεί... Κάθε Τετάρτη στο Συρμό, είναι το εκεί. Θα είμαι μέσα για να ακούω μια από τις ποιο ωραίες μπάντες που κυκλοφορούν, αλλά και στην πόρτα με το απουσιολόγιο στο χέρι. Κι έτσι και δε σε δω να καταφθάνεις τρέχοντας την έχεις βάψει, αδερφέ μου.

ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-52.03.661
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κολωνού & Οδυσσέως 14, Μεταξουργείο
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Κάθε Τετάρτη
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 23:00

ΤΙΜΕΣ
Εισιτήριο με πότό: 15 ευρώ
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: 100 ευρώ (κομπλέ)
Φιάλη Κρασί/2 άτομα: 50 ευρώ (κομπλέ)
2ο Ποτό στο μπαρ: 8 ευρώ
Ελάχιστη κατανάλωση στο τραπέζι 25 ευρώ


Ημουν κι εγώ εκεί...
Κάποιος Θεός με λυπήθηκε φαίνεται.
Μετά από τόσες νύχτες μάχης σώμα με σώμα που έχω δώσει τελευταία με ηχολήπτες, αοιδούς και μουσικούς, κάποιος θα πρέπει να με είδε από ψηλά και να αποφάσισε ότι δεν είναι οι αμαρτίες μου τόσες πολλές ώστε να δικαιολογούν τόσο βαριές ποινές.
Με κρύο και βροχή λοιπόν μ’ έφεραν τα βήματά μου μέχρι το ‘τζάκι’ του ΣΥΡΜΟΥ χτες το βράδυ όπου και έκανα ένα τρίωρο στεγνό καθάρισμα ψυχής τε και σώματος -να ‘ναι καλά όλα αυτά τα «Μακρινά Ξαδέρφια» με τα άγρυπνα όνειρα και τα διανυκτερεύοντα κρουστά τους.

Ακούω κάποιον από το βάθος να λέει ότι δεν ξέρει ποια είναι τα «Μακρινά Ξαδέρφια»;
Φταίω εγώ τώρα αν σε στείλω, αγόρι μου, στο πλησιέστερο δισκάδικο να αγοράσεις τα (δύο) CD τους και μετά σε βάλω να μου τραγουδήσεις όλα τα τραγούδια τους απ' έξω; Φυσικά και δεν «φταίω». Για το καλό σου το κάνω. [«Αποδοχή Κληρονομιάς» και «Περιμένοντας το θείο» είναι οι τίτλοι που πρέπει να ζητήσεις).

Πάμε πίσω στο Συρμό τώρα γιατί αυτή τη στιγμή ο Θοδωρής Κοτονιάς τραγουδάει το «Δέντρο» του και πρέπει να κάνεις ησυχία:
Μέσα στις καρδιάς το κέντρο
Μεγαλώνει ένα δέντρο
Το ‘χω από μικρό παιδάκι
Κάθε χρόνο και κλαράκι
Τα «Μακρινά Ξαδέρφια είναι μία από τις πιο καλοκουρδισμένες και εύηχες μπάντες που μπορείς να ακούσεις αυτόν τον καιρό στην πόλη.
Επτά μουσικοί που ξέρουν τι θα πει κρεσέντο, πιάνο, πιανίσιμο ή τέμπο, δηλαδή, για να το πω ελληνικά:
Ξέρουν πως ακούγεται ο αναστεναγμός όταν η ψυχή έχει τις φουσκοθαλασσιές της, πως ψιθυρίζονται τα σερπετά οι έρωτες, πως μπορούν τύμπανα και κρουστά να ανάψουν τα κάρβουνα κάτω από τα πόδια σου και να σε κάνουν αναστενάρη Φρεντ Αστέρ, ή πως αντέχει το βιολί να πιάσει τα μαλλιά σου με το δοξάρι και να τα κάνει να ανεμίσουν προς όλες τις κατευθύνσεις μιας μελωδίας.
Είναι η ρίζα του βαθιά μου
Στην ψυχή και στα όνειρά μου
Η σκιά του με πλακώνει
Θα το κόψω να τελειώνει
Αυτά τα «Μακρινά Ξαδέρφια» άκουσα χτες και κατάλαβα τίνος ξαδέρφια είναι. Των μπλουζ, των λυπημένων Ηπειρώτικων, των ροκάδων, των λαϊκών νταλκάδων, των πιο αστείων «Παμ, παμ, παμ», της δυτικής μπαλάντας, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Ορφέα Περίδη, του Σαββόπουλου, του τροβαδούρου της γειτονιάς σου, της τζαζ, της R’n’B’ και πάει λέγοντας, μεγάλο σόι...
Κι όλο σκάβω εκεί βαθιά μου
Να το βγάλω απ’ την καρδιά μου
Σ’ ένα φόβο έχει ριζώσει
Νόμιζα πως θα με σώσει
Πόσα άριστα και θαυμαστικά βρήκα πάλι σήμερα στις σημειώσεις μου δε λέγεται.
Μπορώ όμως να σου πω πόσες όμορφες νότες βρήκα σήμερα μέσα στο κεφάλι μου να καίνε σαν κεράκια.
Πάρα πολλές.

Να ξαναπώ για το ΣΥΡΜΟ...
...ότι είναι μία από τις πιο ζεστές και ανακουφιστικά φιλικές γωνιές της πόλης.
Να πω για τη μοναδική Ιωσηφίνα που σερβίρει ποτά, χαμόγελα, χειροκροτήματα, ρυθμό, παλμό και έξω-καρδιά τραγούδι, για τον Σταμάτη και τον Κώστα που σε υποδέχονται σαν να είσαι φίλος που ήρθες επίσκεψη στο σπίτι τους και να βάλω κι ένα.. άριστα μπράβο στον Σταύρο (Παπαθανασίου), τον ιδιοκτήτη αυτού του μαγαζιού για τις επιλογές των καλλιτεχνών που φιλοξενεί στο χώρο του και για το επίπεδο του σέρβις και του ήχου που έχει φροντίσει να παρέχεται εδώ. Οαση!

Σημείωση
Επειδή η χτεσινή ήταν μια από τις τυχερές μου βραδιές, εκτός από τα εξαιρετικά «Μακρινά Ξαδέρφια», όσοι έξυπνοι βρεθήκαμε στο Συρμό είδαμε και πολλούς Guest να παρελαύνουν από σκηνής. Γλυκερία, Παντελής Θαλασσινός, Τρίφωνο (Ν. Κουρουπάκης, Ερωφίλη, Δ. Υφαντής), Καλλιόπη Βέττα.. Στιγμές μεγάλης συγκίνησης καθώς η βραδιά εξελίχτηκε (από μόνη της) σε φεστιβάλ υπέροχων παραδοσιακών τραγουδιών.
Τώρα μπορείς να με ζηλέψεις ακόμη περισσότερο.

Τελικά αξίζει να πάω;
Τι σου είπα στην αρχή;
Ε, αυτό θα σου ξαναπώ.
Θα είσαι πολύ γκάου, μικρέ μου αν την επόμενη Τετάρτη δεν σε δω στο ΣΥΡΜΟ.
Κι επειδή μετά από τόσα χρόνια που συναντιόμαστε σ’ αυτές τις σελίδες, έχουμε γίνει πλέον κολλητοί μπορώ τώρα να σου ξαναπώ ότι την έχεις βάψει αν δεν πας.
Διότι με βλέπω να σε παίρνω μαζί μου από βδομάδα στο Μαζωlive και στη Μαριάμπρα Πιερίδη, που θα πάω.
Όχι βέβαια...
Αυτό έλειπε να σε λυπηθώ κι από πάνω.

ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ & Ο ΗΧΟΣ:
Επιτέλους ήχος που απευθύνονταν σε αυτιά ακουόντων! Ηχος αντάξιος αυτής της πάρα πολύ εύηχης μπάντας. Μπράβο πρώτο λοιπόν και ένα το κρατούμενο.

Τύμπανα: Θανάσης Αρχανιώτης
Πόσα άριστα είκοσι να βάλω σε αυτόν τον κύριο δεν ξέρω. Ξέρω, όμως, ότι τον παρακολούθησα επί πάρα πολλή ώρα να ρίχνει τα καλύτερης ποιότητας ρυθμικά μπετά σε όλα τα τραγούδια, να κάνει τις φωτιές τους να φουντώνουν ή να συνοδεύει θροΐζοντας κομψότατες μελωδίες. Άριστα είκοσι είπα; Ξέχασα τον τόνο.

Νέι, κρουστά, Τραγούδι: Θοδωρής Κοτονιάς
Για άνθρωπο που μεγαλώνει δέντρο μέσα στης καρδιάς του το κέντρο, τι να πω; Ότι τραγουδάει εξαιρετικά, ότι παίζει γάργαρο νέι ή ότι έχει το ρυθμό στα κύτταρά του; Μπα, τίποτα από αυτά δεν θα πω. Να πας να τον ακούσεις θα σε διατάξω μόνο.

Τραγούδι: Μαρία Παπαλεοντίου
Τραγουδίστρια που ξέρει να κρατάει μία νότα (το λέω λες και είναι «είδηση» αυτό, αλλά εδώ που φτάσαμε σε διαβεβαιώ πως είναι), πολύ όμορφη χροιά και ωραία κίνηση στο σώμα και στα δάχτυλα. .
Φωνή αισθησιακή και λυγερόκορμη που ο ψηφιακός ήχος (στο CD) την αδικεί, αλλά ‘ζωντανή’ και πάλλουσα την είδα να κάνει μέχρι και μικρά θαύματα. Ένα από αυτά, ανέτειλε ακριβώς δίπλα μου, όταν είπε το «Dust in the wind» κι έκανε το παραπλήσιο ζευγαράκι να σηκωθεί και να χορέψει ένα πολύ ερωτικό μπλουζ.

Μπάσο: Αρης Ποταμιάνος
Θα βαρεθείς πάλι με τα πολλά άριστα δέκα αλλά τι να κάνω; Πως αλλιώς να σου πω ότι όλοι αυτοί οι «Μουσικοί-ανθρώποι» ήταν εξαιρετικοί;

Ηλεκτρική κιθάρα: Νίκος Παπαδόπουλος
Από τις λίγες φορές που είδα (ηλεκτρικό) κιθαρίστα να μην επιτρέπει στον εαυτό του ανούσιες δήθεν-ροκ υπερβολές. Μπράβο του λοιπόν.

Κλασική - Ακουστική Κιθάρα & Τραγούδι: Σπύρος Καβαλιεράτος
Διακριτικός, μελωδικός, πανταχού παρόν και αριστούχος.

Βιολί & Τραγούδι: Επίκουρος Τριανταφυλλίδης
Αριστα δέκα πάλι, για το μελωδικότατο βιολί και λίαν καλώς για τα τραγούδια που είπε (την αγάπη του για τον Ορφέα Περίδη και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου).

Κρουστά, Τραγούδι: Άγγελος Σφακιανάκης
Κρουστά, χιούμορ και πλατειά χαμόγελα. Τι άλλο να ζητήσεις από τον παραγωγό σου; Να πει και μερικά τραγούδια; Τα είπε κι αυτά. Συμπαθέστατα.


Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]