«Δύσκολο και για μένα να το πιστέψω, ή έστω να το συνηθίσω, που τον έχω τόσα χρόνια αδελφό και τον θυμάμαι από μικρό αγόρι να καταγίνεται με ξύλα και σουγιαδάκια. Κάθε φορά που βλέπω μια καινούργια κεντημένη βέργα του ή έρχομαι αντιμέτωπη με μια συλλογή από καινούργιες, μου συμβαίνει κάτι που, παλιότερα, ως παιδί, το έλεγα με την έκφραση «παθαίνω θαυμασμό». Παθαίνω θαυμασμό λοιπόν, χάνω το νου μου, δεν προλαβαίνω να κοιτάω, να παρατηρώ, να απορώ και να εκπλήσσομαι με την υπομονή και το δαιμόνιό του - με τρελλαίνουν τα σχέδια, τα φιδάκια και οι μάσκες με παλαβώνουν, νοιώθω σαν άρρωστη, βαλαντωμένη από χαρά να βλέπω αυτό που βλέπω, σε σημείο να τον ρωτώ καμμιά φορά μήπως, μα το Θεό, μας δουλεύει! Γιατί...τι «σοβαρότερη» κουβέντα να πει κανείς για κάτι τόσο τέλεια δουλεμένο, τόσο όμορφο, αφοπλιστικό και ασυνήθιστο, που αγγίζει τα όρια του μαγικού».

Έτσι περιγράφει η Ζυράννα Ζατέλη στο νέο της βιβλίο "Οι μαγικές βέργες του αδελφού μου" την επίδραση που έχουν στη ζωή της οι ξυλόγλυπτες βέργες που φτιάχνει ο Χρήστος Καρακόλης. Στο βιβλίο γίνονται αναφορές στη ζωή της οικογένειας στον Σοχό της Θεσσαλονίκης, στον πρώτο κινηματογράφο της περιοχής που είχε ανοίξει ο πατέρας τους αλλά και στην ιστορία, στην πορεία και στις λεπτομέρειες για τη δημιουργία αυτών των ξυλόγλυπτων βεργών.

«Την τέχνη να κόβει ένα κλαδί δέντρου και να το μεταμορφώνει σε έναν τόσο αριστοτεχνικό μικρόκοσμο δεν την διδάχτηκε από κανέναν - το βαθύ μεράκι, η φαντασία το ύφος ή το τάλαντο δεν διδάσκονται, υπάρχουν ή δεν υπάρχουν, κι αφού υπάρχουν, συμβαίνουν και εκδηλώνονται, καλλιεργούνται με τον χρόνο».

Ο Χρήστος Μπουλώτης, που συμμετέχει στο βιβλίο με κείμενό του, αναφέρει πώς πρωτοήρθε σε επαφή με την τέχνη του Χρήστου Καρακόλη, μια χειμωνιάτικη νύχτα, στο μυθιστορηματικό κρησφύγετο της Ζυράννας Ζατέλη.

«Τις πιάναμε στα χέρια μας σαν σκήπτρο και σαν μαγικό ραβδί, τις περιεργαζόμασταν, τις διαβάζαμε μία μία, με διάπυρα συνοδευτικό τον λόγο της Ζυράννας, που, πιο πολύ από την τέχνη του αδελφού της, ξετύλιγε δικές της μνήμες, ακουμπώντας τες πάνω σε εκείνες τις περίτεχνες βέργες. Ειπώθηκαν πολλά, έτσι ανάκατα, περί τέχνης και τεχνικής, περί γεωμετρικών μοτίβων και εικονιστικής συμβολιστικής, περί καταβολών και τυπολογικής συνάφειας. Κι ενώ κρίσεις κι απόψεις έπεφταν βροχή, εμένα μου καρφώθηκε τότε στον νου πως ο Χρήστος με τη λεπτίτεχνη ξυλογλυπτική του κάνει, τηρουμένων των αναλογιών, ό,τι η αδελφή του εν μυθιστορία, στο χαρτί».

Εκδόσεις Καστανιώτη
Συγγραφέας: Ζυράννα Ζατέλη και... ένα κείμενο του Χρήστου Καρακόλη
Τίτλος: Οι μαγικές βέργες του αδεlφού μου
Σελίδες: 107