Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Νόρμαν Μέιλερ, ο προκλητικός χρονικογράφος της Αμερικής εδώ και σχεδόν 60 χρόνια, δύο φορές τιμηθείς με το περίφημο βραβείο Πούλιτζερ, πέθανε τη νύκτα της Παρασκευής προς Σάββατο στη Νέα Υόρκη, σε ηλικία 84 ετών.
Σύμφωνα με τα αμερικανικά ΜΜΕ, ο διανοούμενος που άφησε το αποτύπωμά του στην αμερικανική λογοτεχνική σκηνή για σχεδόν μισό αιώνα, πέθανε από νεφρική ανεπάρκεια στο νοσοκομείο Όρος Σινά της Νέας Υόρκης.

Συγγραφέας περίπου σαράντα βιβλίων, ο Νόρμαν Μέιλερ δημοσίευσε φέτος το βιβλίο "Το κάστρο στο δάσος" που αναφέρεται στη νεανική ηλικία του Αδόλφου Χίτλερ. Μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, έλαβε δύο φορές το βραβείο Πούλιτζερ καθώς και το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου.

Υμνητής της αμερικανικής αντικουλοτούρας στα μέσα της δεκαετίας του '60, υπήρξε διαπεραστικός κριτής της πολιτικής ζωής των ΗΠΑ και των πολέμων στο Βιετνάμ και το Ιράκ.

Μεγαλωμένος στο Μπρούκλιν, διπλωματούχος μηχανικός αεροναυπηγός του Πανεπιστημίου Γέιλ, εισέβαλε στη λογοτεχνική σκηνή το 1948, σε ηλικία 25 ετών, δημοσιεύοντας το πρώτο βιβλίο του "Οι γυμνοί και οι νεκροί", ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα για το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο που τον έκανε αμέσως διάσημο. Κατά τη δεκαετία του '50, έζησε μία ταραγμένη ζωή στο Γκρίνουιτς Βίλατζ ανάμεσα στην αντικαθεστωτική κουλτούρα, τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Υπήρξε από τους ιδρυτές του εβδομαδιαίου καλτ εντύπου των στρατευμένων διανοουμένων "Village Voice".

Το 1969 ήταν υποψήφιος δήμαρχος της Νέας Υόρκης. Παντρεύτηκε έξι φορές και απέκτησε εννέα παιδιά και δέκα εγγόνια. Το 1969, το βιβλίο του "Οι στρατιές της νύχτας" απέσπασε τα δύο μεγαλύτερα αμερικανικά λοτεχνικά βραβεία, το βραβείο Πούλιτζερ και το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου. Το 1980, "Το τραγούδι του δήμιου", για τη ζωή ενός θανατοποινίτη, βραβεύθηκε επίσης με Πούλιτζερ.

Σε συνέντευξή στους Times της Νέας Υόρκης από το σπίτι του στο Πρόβινστάουν της Μασαχουσέτης με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου "Το κάστρο στο δάσος" (2007), ο συγγραφέας είχε εκφράσει την ελπίδα ότι θα υπάρξει και συνέχεια. Το γράψιμο είχε γίνει για εκείνον πιο εύκολο, δήλωνε.
"Ο γρίφος είναι πιο εύκολος (...). Τα συναισθήματα της κατάθλιψης και της εμμονής έχουν ελαττωθεί. Το γράψιμο είναι μια σεμνή και λιτή δραστηριότητα για εμένα τώρα σε σχέση με την εποχή που ήμουν νέος. Το ερώτημα αν κάποιος είναι καλός συγγραφέας στοιχειώνει περισσότερο τους καλούς παρά τους κακούς συγγραφείς. Οι καλοί συγγραφείς φοβούνται τρομερά ότι δεν είναι τόσο καλοί όσο νομίζουν", είχε εκμυστηρευθεί.