Τι: MÍSIA «Lisboarium Fados»
Πότε/Πού:
Δευτέρα 7 Απριλίου 2008
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα Φίλων της Μουσικής)- Τιμές εισιτηρίων: 80, 65, 50, 35 και 25€ (φοιτητικό), Προπώληση: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στην Ομήρου 8.
Ώρα έναρξης: 8:30 μ.μ.
&
Τρίτη 8 Απριλίου 2008
Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης // 2310 895938-9.
Ώρα έναρξης: 8:30 μ.μ.
Σχετικό link: www.misia-online.com
Μια από τις διασημότερες ερμηνεύτριες fados της σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής, η MÍSIA, θα φιλοξενηθεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης για δύο βραδιές γεμάτες ποιητική μελαγχολία και απόλυτη θεατρικότητα.
Την έχουν αποκαλέσει «Ιέρεια του Fado», «Διάδοχο της Amalia Rodrigues», και «Diva της Πορτογαλίας», ωστόσο εκείνη εντυπωσιάζει με την απλότητα και την αμεσότητά της.
Η MÍSIA συνέδεσε το όνομά της με τη δημιουργική ανανέωση του είδους των fados, και έρχεται στην Ελλάδα για να τραγουδήσει για την ψυχή, τον έρωτα, τη ζήλια, το πάθος, τη χαρά, τη ζωή και το θάνατο.
Γεννημένη στο Πόρτο της Πορτογαλίας, αφού πέρασε για λίγο από τη Βαρκελώνη, ζει τώρα στη Λισαβόνα, παρότι συνεχίζει να επισκέπτεται το Παρίσι, το Τόκυο και το Μεξικό. Πέρασε από πολλά μέχρι να βρει τη δική της σκηνική έκφραση, χάθηκε στους ήχους, έζησε αξιόλογες εμπειρίες ζωής και σιγά- σιγά αναδύθηκε στο φως.
Στην παράσταση που φέρει τον τίτλο "Lisboarium", η Misia θα παρουσιάσει ένα μουσικό και ποιητικό ταξίδι από τα καμπαρέ της Λισαβόνας, ως το Μπουένος Άιρες, το Παρίσι και την Αθήνα, τις πόλεις που «τραγουδιούνται από ποιητές». Με στόχο να εισάγει το αθηναϊκό κοινό στον λυρικό κόσμο των σημαντικότερων κιθαριστών του κόσμου και του εικοστού αιώνα. Η παράσταση ξεκινάει με ένα ντουέτο κιθάρας, παιγμένο από μία δωδεκάχορδη πορτογαλική και μία ακουστική κιθάρα. Αυτή η εισαγωγή είναι ένα ταξίδι μέσα από τις μουσικές των πιο σημαντικών κιθαριστών και συνθετών, από τις αρχές του εικοστού αιώνα μέχρι σήμερα. (Armandinho, Jose Nines, Jaime Santos, Fontes Rocha...).
Η ποίηση του Fernando Pessoa τονίζεται μέσα από τρία του ποιήματα τα οποία έχουν ήδη ηχογραφηθεί από τη Misia: DANcA DE MAGOAS (Ο χορός του Θρήνους), PAR REVE (Με το όνειρο), ORFAO DE UM SONHO SUSPENSO (Ορφανός από ένα ξεκρέμαστο όνειρο). Για αυτό το ρεσιτάλ, η Misia χρησιμοποίησε και άλλα κείμενα του Pessoa σε μουσική Fado. Η καλλιτέχνιδα αποδίδει επίσης φόρο τιμής στον αγαπημένο της φίλο, Mario de Sa Carneiro, με το ESTATUA FALSA (το Λανθασμένο άγαλμα). Πρόκειται για έναν σύγχρονο χαρισματικό ποιητή, φίλο του Pessoa.
Η Misia ερμηνεύει επίσης το ιδιαιτέρως συναισθηματικό ποίημα Nao Me Chamem Pelo Nome (Μη με φωνάζεις με αυτό το όνομα), το οποίο είναι γραμμένο από τον Antonio Botto, μία βασανισμένη και συγχυσμένη φιγούρα που σύχναζε στα καμπαρέ της Λισσαβόνας. Από τη δουλειά του Jose Carlos Ary dos Santos, ενός «ακραίου ανθρώπου», η Misia διάλεξε να ερμηνεύσει ένα ποίημα το οποίο είχε αφιερώσει ο ποιητής σε μία από τις ερωμένες του, το Desespero. Η μοίρα της Λισαβόνας, όπως και του Παρισιού και του Μπουένος Άιρες, είναι να «τραγουδιέται» από ποιητές.
Η πορεία της Misia είναι απόλυτα δεμένη με τις δυο «μοιραίες» γυναίκες της ζωής της, τη μητέρα της και τη γιαγιά της. Τρεις γυναίκες , μια γενιά μετά την άλλη, τρεις εργάτριες της τέχνης, που απλά αναζητούσαν την αληθινή αγάπη και την ελευθερία τους, μακριά από τις ηθικές αρχές και τους κανόνες της κλασικής πορτογαλικής μεσοαστικής κοινωνίας. Αυτή η «άλλη» πλευρά της Misia, περιλαμβάνει την αγάπη της για ό,τι ξεπερνά τους κανόνες, για τις εμπειρίες, την ποίηση, τα ταξίδια, τη λογοτεχνία. Άλλωστε αυτή η αντίθεσή της με την κουλτούρα της πόλης που γεννήθηκε, την έκανε να ξενιτευτεί, ξεκινώντας το ταξίδι της στα 20 της χρόνια για να συναντήσει τη γιαγιά της στη Βαρκελώνη.
Εκεί καλλιέργησε τις φωνητικές και υποκριτικές της ικανότητες και εκεί επέλεξε να υπηρετήσει το τραγούδι - παρόλες τις αντιρρήσεις της μητέρας και της γιαγιάς της που δεν ήθελαν να τη δουν να μπλέκεται κι αυτή στη δύσκολη ζωή που βιώνει αναγκαστικά ένας καλλιτέχνης. Τελικό καταφύγιο κατάφερε να βρει στην Μαδρίτη. Εκεί ελευθερώθηκε από τα δικά της δεσμά την ίδια στιγμή που η Ισπανική πρωτεύουσα ελευθερωνόταν από τα δεσμά ενός δικτατορικού καθεστώτος «...συνέβη στην εφηβεία μου, όταν για κάποιους οικογενειακούς λόγους χρειάστηκε να περάσω μερικά χρόνια στη Βαρκελώνη. Τότε ένιωσα κοντά στα φάντος και τη νοσταλγία της πατρίδας. Αυτή την αγάπη μου δεν έπαψα να τη μεταδίδω με τη δουλειά μου».
Όσο για την Ελλάδα και την ελληνική μουσική μας κληρονομιά, η πρέσβειρα της Πορτογαλικής μουσικής παράδοσης Misia μόνο καλά λόγια έχει να πει «...το ελληνικό τραγούδι με συγκινεί. Είναι τυχερός ένας λαός που είχε μουσικούς σαν τον Θεοδωράκη και το Χατζιδάκι. Είναι τυχεροί και οι συνθέτες που είχαν τόσους σπουδαίους ποιητές για να ακουμπήσουν. Οι Έλληνες είναι ζεστοί, συναισθηματικοί, πνευματικοί. Διαθέτουν την καρδιά, την κουλτούρα και τη βασική αγωνία!»
Misia, Duas Luas
