Μια δεκαετία μετά την πρώτη ταινία (The X-Files). 6 χρόνια μετά το τέλος της σειράς στις οθόνες μεγέθους small. Χειμώνας και χιόνια παντού. Ο Φοξ Μόλντερ (Ντέιβιντ Ντουκόβνι) είναι απομονωμένος, απογοητευμένος από τις έρευνες και το κυνήγι των συγγενών του ΕΤ, εκτός FBI και UFO και περικυκλωμένος από αποκόμματα εφημερίδων. Η Δρ.Ντέινα Σκάλι (Γκίλιαν Άντερσον) επίσης μακριά από το εξωγήινο παρελθόν, έχει αφήσει την αλήθεια να κρύβεται εκεί έξω κι έχει αφιερωθεί στην επιστήμη της ιατρικής που είναι άλλωστε και η αληθινή ειδικότητα της. Και ξαφνικά το καθήκον τους ξανακαλεί για να εξιχνιάσουν την υπόθεση μιας γυναίκας που εξαφανίζεται στην χιονισμένη Βιρτζίνια. Αυτοί χρειάζονται μεγάλη πίστη(στο Θεό και στα θαύματα που κάνουν παιδόφιλους ιερείς να βγάζουν δάκρυα αίματος στο χιόνι), εκχιονιστικά μηχανήματα, τέλεια φυσική κατάσταση. Και οι θεατές από την άλλη τα μόνα που χρειάζονται είναι υπομονή και αντοχή στις επαναλήψεις των φράσεων "Don't give up", "We have to believe" αλλά και σ' ένα σενάριο το οποίο νιώθεις ότι είναι σαν να έχει γραφτεί με το ζόρι.

Οι κύριοι και οι κυρίες που ανήκουν στο φαν κλάμπ των συγκεκριμένων φακέλων μπορεί ν' α απογοητευτούν με το "X-files:Θέλω να πιστέψω" και το πιο πιθανό είναι να αναφωνήσουν Θελω να ξεχάσω (τι είδα). Οκ, υπάρχει μια δόση χιούμορ, ειδικά στη σκηνή που οι δύο πράκτορες έχουν μπροστά τους τη φωτογραφία του Τζορτζ Μπους και ακούγεται το γνωστό theme της σειράς, όπως επίσης και σε κάποιες ατάκες του Μόλντερ, αλλά μέχρι εκεί. Μετά ακολουθούν παρακάλια να μην αποχωρήσει κανείς από την υπόθεση, οράματα, φρικαρισμένοι Ρώσοι επιστήμονες που προσπαθούν να φτιάξουν το δικό τους Φρανκεστάιν, κομμένα κεφάλια που μιλάνε, ο προσωπικός αγώνας της Σκάλι να κάνει το δικό της θαύμα, πτώματα και ανθρώπινα μέλη στον πάγο, ένας παλαίμαχος άνθρωπος της εκκλησίας που βοηθάει για τη λύση του μυστηρίου, κυνηγητά, και το μελό love story των Φοξ και Ντέινα. Γιατί πάντα στο τέλος.. I'ts all about love.

Κική Παπαδοπούλου