Αυτό είναι ένα ντοκιμαντέρ που όμοιο του δεν έχεις ξαναδεί. Ένα 3D φιλμ που δεν κινηματογραφεί απλά μια έκφανση ζωής. Την πιάνει αγκαλιά, τη μεταφέρει στο πανί και εκεί την αφήνει ελεύθερη, παλλόμενη, να αναπνεύσει για 106 λεπτά. Για να κατοικήσει στο θυμικό σου, πριν επιστρέψεις στη πραγματικότητα, της οποίας όμως, σύντροφοι πια, είστε αμφότεροι αναπόσπαστο κομμάτι. Τελικά η τέχνη αντανακλά τη ζωή ή η ζωή την τέχνη;

Η ερώτηση είναι ρητορική, γιατί καθώς ο Βέντερς σε κάνει κοινωνό του έργου της σπουδαίας χορογράφου, συμπατριώτισσας και φίλης του, Φιλιπίνα ‘Πίνα’ Μπάους (την οποία πρωτο-συνέστησε στους σινεφίλ ο Πέδρο Αλμοδόβαρ στο «Μίλα της») το μυαλό σιωπά και αφουγκράζεται. Όλα όσα εκφράζονται αλογόκριτα στα κλασσικά κομμάτια του –κατά την ίδια- αυτοβιογραφικού ρεπερτορίου της Μπάους (η οποία πρόλαβε να συμμετάσχει στη δημιουργία του φιλμ, πριν τον πρόωρο και αιφνίδιο θάνατο της, τον Ιούνιο του ’09), σαν τα “Café Müller” και “Kontakthof”. Ερμηνευμένα από τα μέλη του περίφημου Tanztheater Wuppertal Pina Bausch. Σε ένα μαγικό αμάλγαμα χορού, παντομίμας και ευφάνταστης συνεργασίας / συνεύρεσης / συνύπαρξης με τον ήχο, το χώρο και τα στοιχεία της Φύσης (χώμα, πέτρα, νερό). Που χάρη στο –ουσιαστικότερο από ποτέ- 3D σε συνεπαίρνει αμαχητί.

Ιωάννα Παπαγεωργίου