Χωρίς να είναι η χειρότερη ταινία όλων των εποχών, ούτε καν η χειρότερη ταινία της συγκεκριμένης σειράς, το Underworld: Awakening στέκεται αξιοπρεπώς αλλά χωρίς αξιοσημείωτες ιδέες.

Το ότι η Κέιτ Μπέκινσεϊλ αναγκάστηκε να επιστρέψει στο franchise που είχε εγκαταλείψει χρόνια και μια ταινία πριν, σίγουρα δεν είναι καλή ένδειξη για το πού βρίσκεται η καριέρα της αυτή η στιγμή. Και ενώ σίγουρα δεν είναι η απόλυτη καταστροφή που προμηνύει η απόλυτη εξάντληση της αρχικής ζουμερής ιδέας ή το γεγονός ότι είναι η τέταρτη ταινία, το "Underworld: Awakening" δεν φτάνει την ένοχη απόλαυση της πρώτης ταινίας.

Η ερωτική ιστορία ανάμεσα σε βρικόλακα και λυκάνθρωπο έχει πια ξεφουσκώσει, οι συμμαχίες έχουν αλλάξει μύριες φορές και οι ανατροπές συσσωρεύονται επικίνδυνα, αλλά η Μπέκινσεϊλ το’χει ακόμα ως ηρωίδα δράσης με μη πρακτικές ενδυματολογικές επιλογές και οι σκηνές δράσης είναι αρκούντως θορυβώδεις και χαοτικές – ίσως για να αποζημιώσουν για την έλλειψη ιδεών.

Η εμπορική επιτυχία της ταινίας στις ΗΠΑ - δεν είναι και κάθε μέρα που μια ψιλοξεγραμμένη σειρά πάει στην πρώτη θέση των ταμείων - σημαίνει ότι μάλλον αυτή τη στιγμή ετοιμάζεται το πέμπτο κεφάλαιο αλλά η πραγματική αναζωογόνησή της σειράς μοιάζει πολύ μακρινή. Και είναι κρίμα: η συνάντηση βρικολάκων και λυκανθρώπων, μακριά από τη ζαχαρένια ανοησία του «Λυκόφωτος» θα έπρεπε να είναι πολύ πιο συναρπαστική.