Δεν είναι πλέον ο υπερπράκτορας Τζέισον Μπορν ο ήρωας των περιπετειών που ο ίδιος πυροδότησε προ δεκαετίας στο σινεμά. Οπως δηλώνει και ο τίτλος, κληροδοτεί τη θέση του (ως κυνηγημένου, πάντως όχι και ως αμνησιακού) σ' έναν άλλο ταλαίπωρο κατάσκοπο, τον Ααρον Κρος, πειραματόζωο ενός απόρρητου στρατιωτικού προγράμματος της CIA που τώρα η ίδια η υπηρεσία θέλει να «θάψει» μαζί με όσους πράκτορες επιστήμονες εμπλέκονται σ' αυτό.

Παρότι μακροσκελές και αργοκίνητο, το πρώτο ημίωρο συνδέει έξυπνα την προηγούμενη μυθολογία με τη νέα, συγχρονίζοντας τη δράση του Μπορν στο «Τελεσίγραφο» με εκείνη του Κρος. Και ύστερα, δώσ' του αναμετρήσεις, σφαγές και κυνηγητά ανά τον πλανήτη από την Αλάσκα και τις ΗΠΑ μέχρι τις Φιλιππίνες. Δημιουργός του φιλμ είναι ο Τόνι Γκιλρόι, υπεύθυνος για το συνωμοσιολογικό «Μάικλ Κλέιτον».

Το σενάριο (που συνέγραψε με τον αδελφό του, Νταν) αρκείται στο να αναμασά μοτίβα των προηγούμενων κεφαλαίων, χωρίς να έχει τίποτα σοβαρό να προσθέσει στο κατασκοπευτικό είδος, όμως είναι ο αλάνθαστος σκηνοθετικός συντονισμός του Γκιλρόι που σε κρατά καρφωμένο στην οθόνη για πάνω από ένα δίωρο.

Ακόμη, πάντως, κι όταν «ξεφουσκώνει» το όλο θέαμα μετά το πέρας των τίτλων τέλους, δύο πράγματα σου μένουν στον νου: η ατσάλινων ρυθμών και αφόρητου σασπένς σεκάνς του μακελειού στο εργαστήριο και η εκπληκτική... ομοιότητα του πρωταγωνιστή Τζέρεμι Ρένερ με τον Κέβιν Σπέισι, κάτι που προσέξαμε για πρώτη φορά, κι ας έχουμε δει τον ηθοποιό σε πολλές ταινίες από την εποχή που καθιερώθηκε με το «The hurt locker».