Χαμηλή σε τόνους αλλά υψηλή σε υπόγειες εντάσεις, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Οζτζάν Αλπέρ (παραγωγής 2008) αφηγείται την επιστροφή ενός πρώην φοιτητή στο γενέθλιο χωριό του και το αγροτόσπιτο της γηραιάς μάνας του στη βορειοανατολική Τουρκία ύστερα από δεκαετή φυλάκιση για συμμετοχή σε αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις.

Ο σκηνοθέτης ευθυγραμμίζει τον φακό του με το μούδιασμα του ασθενικού ήρωα καδράροντας ακόμα και την περιβάλλουσα φύση σαν φυλακή, συμπάσχει φανερά στον πόνο της προσαρμογής του, αλλά πλατειάζει στο πιο συμβατικό κομμάτι της πορείας του προς τη σωτηρία μετά τη γνωριμία του με μια Γεωργιανή πόρνη.