Παράνομοι

19.10.2012
Χωρίς να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας και βασισμένο σε ένα σχετικά μέτριο σενάριο, το «Παράνομοι» είναι μία αξιοπρεπής ταινία για ένα πολυφορεμένο θέμα.

Νικ Κέιβ, Tζέσικα Τσαστέιν, Τομ Χάρντι, Σάια ΛαΜπέφ. Χρειάζεται μία σχετική προσπάθεια για να φανταστείς την παραπάνω ομάδα ανθρώπων στο ίδιο δωμάτιο, πόσο μάλλον στην ίδια ταινία. Κι όμως, το νέο δράμα του Τζον Χίλκοοουτ, «Παράνομοι», στο οποίο υπογράφει το σενάριο ο Κέιβ, διαθέτει στις τάξεις του την παραπάνω πρωταγωνιστική τριάδα, ενώ βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα από την εποχή της ποταπαγόρευσης.

Ο Χίλκοουτ, μετά το μελλοντολογικό (επίσης διασκευασμένο από μυθιστόρημα) δράμα «The Road», μπορεί να μην ήταν η πλέον προφανής επιλογή για τη σκηνοθεσία αυτού του βίαιου δράματος για τρία θρυλικά αδέρφια που συντηρούν ένα αποστακτήριο στην αμερικάνικη επαρχία την εποχή της ποτοαπαγόρευσης, ωστόσο στέκεται στο ύψος του εγχειρήματος.

Οι ενδο-οικογενειακές εντάσεις ανάμεσα στα αδέρφια, ο ρόλος του άνδρα και η διαπραγμάτευση του ανδρισμού του τη συγκεκριμένη εποχή, καθώς και η εξέταση ενός κώδικα ηθικής που απαντάται περισσότερο ανάμεσα στους παρανομούντες παρά στους εκπροσώπους του νόμου είναι βασικά μοτίβα στο φιλμ, αν και ποτέ δεν θίγονται με τρόπους άλλους από τους προφανείς.

Το ότι ο Σάια ΛαΜπέφ υποδύεται με αξιώσεις τον κεντρικό πρωταγωνιστή, τον μικρό και άτολμο Τζακ, που δίπλα στον οδοστρωτήρα Φόρεστερ του Τόμ Χάρντι μοιάζει ανάξιος λόγου, λέει πολλά για το ταλέντο του Χίλκοουτ. Απλώς δεν περιμέναμε να το χαραμίσει σε μία ταινία βγαλμένη από το εγχειρίδιο της ποτοαπαγόρευσης.