Την άνοιξη του 1945, μετά τη σύλληψη του πατέρα (αξιωματικού των Ες Ες) και της μητέρας της από τους Συμμάχους, η έφηβη Λόρε και τα τέσσερα αδέλφια της διασχίζουν τη ρημαγμένη Γερμανία και έρχονται αντιμέτωποι με την εχθρότητα των κατοίκων της επαρχίας και φυσικά των ξένων.
Μακριά από την πολυφορεμένη θεματική του Ολοκαυτώματος, η Σόρτλαντ επιλέγει να αναδείξει τον αντίστροφο, ενίοτε εξίσου απάνθρωπο, ρατσισμό απέναντι σε αθώα παιδιά που κουβαλούν ανυπεράσπιστα τις αμαρτίες των γονέων τους, μετατρέποντας το οδοιπορικό της Λόρε σε ένα ανορθόδοξο χρονικό ενηλικίωσης, που έχει ενίοτε την υφή ενός γοτθικού παραμυθιού.
Καθώς η άγουρη ηρωίδα παλεύει να συνειδητοποιήσει τις θηριωδίες στις οποίες συμμετείχαν οι γονείς της, οι πεποιθήσεις στις οποίες την έχουν γαλουχήσει την οδηγούν σε μια συχνά σχιζοφρενική συμπεριφορά ανάμεσα στο μίσος και την επιθυμία, την ανατροφή της και την ανάγκη για επιβίωση.
Η ψυχολογική της αστάθεια δοκιμάζεται ακόμα περισσότερο από τη συνάντησή της με έναν μυστηριώδη, νεαρό Εβραίο πρόσφυγα, και ο σχεδόν νοσηρός ερωτισμός που τη συνοδεύει γίνεται αφορμή για μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές της ταινίας.
Αν και η ηλεκτρισμένη δυναμική της σχέσης τους δεν αναπτύσσεται τελικά αρκετά από το σενάριο, η ένταση της σκηνοθεσίας και η αιθέρια φωτογραφία, που μετατρέπει δεξιοτεχνικά τη φύση σε αναπόσπαστο μέρος των παθών των χαρακτήρων, συνθέτουν μια ακαταμάχητη ατμόσφαιρα, που στις καλύτερες στιγμές του φιλμ παίρνει διαστάσεις υπαρξιακού θρίλερ.
Κι όπως στην περίπτωση του «Somersault», που ανέδειξε το ταλέντο της Άμπι Κόρνις, η Σόρτλαντ επιδεικνύει μία σπάνια ικανότητα να εκμαιεύει εξαιρετικές ερμηνείες από τις νεαρές πρωταγωνίστριές της – εν προκειμένω την πρωτοεμφανιζόμενη Σάσκια Ρόζενταλ που εκφράζει ανατριχιαστικά τα διλήμματα της Λόρε.
