Μπορεί για τους περισσότερους από εμάς η διαδικασία του φαγητού ή του μπάνιου να μην απαιτεί κάποια ιδιαίτερη προεργασία και κόπο. Στη καθημερινότητα όμως των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα ταξίδι ή ακόμη και για την ερωτική πράξη. Η παραπάνω προβληματική που τελευταία βρέθηκε στο κινηματογραφικό επίκεντρο («Αθικτοι», «Μαθήματα Αισιοδοξίας») απασχολεί και το «Hasta La Vista», ένα φιλμ που παρά το ευαίσθητο θέμα που αγγίζει, διατηρεί καθ’ όλη τη διάρκειά του μια διάχυτη αύρα αισιοδοξίας

Ο Λαρς, ο Φιλίπ και ο Τζόζεφ είναι τρεις κολλητοί από την Φλαμανδία με φυσικές αναπηρίες. Ο Φιλίπ είναι παραπληγικός, ο Τζόζεφ σχεδόν τυφλός ενώ ο Λαρς είναι ακινητοποιημένος σε καροτσάκι εξαιτίας ενός όγκου που του έχει παραλύσει τα κάτω άκρα. Περνάνε μαζί το χρόνο τους σε βραδιές οινογευσίας, δοκιμάζοντας κρασί και σχολιάζοντας τις γυναικείες παρουσίες.

Μια μέρα ο Φιλίπ θα μάθει για την ύπαρξη ενός χλιδάτου οίκου ανοχής στην Ισπανία που ειδικεύεται σε άτομα με τις ιδιαιτερότητές τους και η παρέα θα οργανώσει ένα δεκαήμερο ταξίδι με βαν, έχοντας έναν και μόνο στόχο: να χάσουν την παρθενιά τους. Οι γονείς τους συναινούν, χωρίς βέβαια να ξέρουν την πιπεράτη λεπτομέρεια της εκδρομής, αλλά τα πάντα ακυρώνονται όταν ο γιατρός προειδοποιεί τους γονείς του Λαρς πως ο όγκος του γιου τους έχει εξαπλωθεί επικίνδυνα.

Σε κόντρα των άσχημων νέων, οι τρεις τους θα πεισμώσουν και θα ξεκινήσουν κρυφά το ταξίδι, προσλαμβάνοντας για οδηγό την Κλοντ, μια υπέρβαρη γυναίκα που ο Φιλίπ αποκαλεί «μαμούθ» αλλά που κατά τη διάρκεια της διαδρομής αποδεικνύεται πολύτιμη συνοδοιπόρος.

Το «Hasta La Vista» διαθέτει ένα ευρηματικό πρώτο μισό. Ο Τζέφρι Εντχόβεν χρησιμοποιεί εξαιρετικά το κινηματογραφικό point of view για να πλάσει τους χαρακτήρες του και τις ιστορίες πίσω από αυτούς. Εκμεταλλεύεται τη χημεία των τριών πρωταγωνιστών και κλείνοντας το μάτι στο arthouse σινεμά, στήνει μικρές σκηνές που κρατούν φρέσκο το ενδιαφέρον.

Αντίθετα στο δεύτερο μέρος του, το φιλμ κομπιάζει και κάποιες άκομψα εκτελεσμένες δραματικές σκηνές σε συνδυασμό με τις αρκετά προβλέψιμες σεναριακές λύσεις αποδυναμώνουν το τελικό αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά το «Hasta La Vista» είναι μια crowd pleaser ταινία (έσπασε τα ταμεία στη χώρα της, το Βέλγιο) με τίμιες προθέσεις που αν την προσεγγίσει κανείς χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις θα μείνει μάλλον ικανοποιημένος.