Ο Αυτοκράτορας

07.10.2013
Ατυχές πολεμικό δράμα και ανέμπνευστο ρομάντζο με φόντο την ηττημένη Ιαπωνία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μοναδικός «επιζήσαντας»: ο Τόμι Λι Τζόουνς.

Στην ηττημένη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Ιαπωνία, ο στρατηγός Ντάγκλας ΜακΆρθουρ (Τόμι Λι Τζόουνς) αναλαμβάνει εξ ονόματος των Αμερικάνων την επίβλεψη της ανοικοδόμησης της χώρας. Ανάμεσα στις αρμοδιότητές του είναι και να εισηγηθεί σχετικά με την τύχη του Ιάπωνα αυτοκράτορα Χιροχίτο και των υπουργών του.

Ο ΜακΆρθουρ αναθέτει στον στρατηγό και ειδικό στον ιαπωνικό πολιτισμό, Μπόνερ Φέλερς (Μάθιου Φοξ) να συλλέξει στοιχεία και να απαντήσει στο εξής καίριο ερώτημα: θα πρέπει ο Ιάπωνας αυτοκράτορας, που χαίρει της αγάπης των υπηκόων του αλλά κατηγορείται για εγκλήματα πολέμου, να τιμωρηθεί ή όχι;

Ελισσόμενος ανάμεσα στις πολιτικές ίντριγκες της επείγουσας αποστολής του και αναζητώντας με πάθος τα ίχνη της Γιαπωνέζας ερωμένης του που χάθηκαν μετά την έναρξη του πολέμου μεταξύ των δύο χωρών, ο Φέλερς είναι βέβαιος ότι τα γεγονότα που πρόκειται να ακολουθήσουν θα σημαδέψουν για πάντα την ιστορία δύο εθνών αλλά και την καρδιά του.

Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα αλλά με βασικό άξονα την μυθοπλασία, θα μπορούσε να πει κανείς ότι o «Αυτοκράτορας» είναι στ’ αλήθεια δύο ταινίες στην συσκευασία μίας. Ως πολεμικό και πολιτικό δράμα, το φιλμ προσπαθεί να προσεγγίσει την ατμόσφαιρα της μεταπολεμικής Ιαπωνίας και να μεταφέρει σε εικόνες την ψυχολογία των κατοίκων μιας χώρας που βγήκε μέσα απ’ τις στάχτες του πολέμου ταπεινωμένη και ηττημένη.

Κυρίως όμως επιχειρεί να σκιαγραφήσει την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων της, την ιαπωνική κουλτούρα και πολιτισμό, σε μια απόπειρα που, εξαιτίας της στείρας δυτικής οπτικής που την χαρακτηρίζει, αποτυγχάνει τελικά παταγωδώς. Ανάμεσα σε μακροσκελείς μονολόγους πάνω την έννοια της ιστορικής ευθύνης, επιδερμικές αναλύσεις για την πολυπλοκότητα των αμερικανο-ιαπωνικών σχέσεων και μια επιμελή ανάδειξη του υποτιθέμενου οράματος των Αμερικανών για ανοικοδόμηση και όχι για τιμωρία, ο «Αυτοκράτορας», 70 χρόνια μετά από τα γεγονότα που αφηγείται, προβαίνει συνολικά σε μια τουλάχιστον αφελή ανάγνωσή τους.

Ως ερωτικό δράμα απ’ την άλλη, η ταινία ακολουθεί την σχέση του στρατηγού Φέλερς με την νεαρή Άγια, σχέση που ξεκινά στην Αμερική αλλά συνεχίζεται στην Ιαπωνία μετά το τέλος του πολέμου. Το ερωτικό σκέλος της ιστορίας αναπτύσσεται με συνεχή και αφόρητα φλάσμπακ, σε μια ατυχή απόπειρα του σκηνοθέτη, Πίτερ Γουέμπερ, να ταυτίσει σε ένα συμβολικό επίπεδο την μοίρα του ζευγαριού με τις εξελίξεις μεταξύ των δύο χωρών. Σε γενικές γραμμές, γλιστεροί διάλογοι και βομβαρδισμένα τοπία συνθέτουν το ανέραστο σκηνικό ενός ρομάντζου, το οποίο καταφεύγει τόσο συχνά σε φθηνούς συναισθηματισμούς στην προσπάθειά του να συγκινήσει που καταντάει εκνευριστικό.

Αν τελικά χρειαστεί από κάπου να κρατηθείτε, μοναδική σανίδα σωτηρίας στον «Αυτοκράτορα» θα βρείτε τον Τόμι Λι Τζόουνς που, αν και ταιριάζει γάντι στο ρόλο του Ντάγκλας ΜακΆρθουρ, τον απολαμβάνουμε ελάχιστη ώρα επί της οθόνης.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ