Γεννήθηκε στο Ισραήλ, μεγάλωσε στο Μαρόκο αλλά βρήκε καλλιτεχνικό καταφύγιο στο Παρίσι. 54 ετών σήμερα, ο Αρμάν Αμάρ, δεινός περκασιονίστας ο ίδιος, είναι πολύ πιθανό να χρωστά τη σοβαρή ενασχόλησή του με την κινηματογραφική μουσική στον Κώστα Γαβρά, καθώς μέχρι το 2002 και το «Αμήν» του τελευταίου, πιο πολύ ασχολούνταν με τη σύνθεση για μοντέρνο μπαλέτο, παρά με την έβδομη τέχνη.

Στην επταετία που ακολούθησε, ωστόσο, η πένα του πήρε φωτιά και μετρά ήδη 15 διαφορετικά σάουντρακ - μέχρι και με την κόρη του Γαβρά, Ζιλί, συνεργάστηκε το 2007 για το «Βlame It On Fidel!» - και μια φήμη που αρχίζει να κάνει το όνομα του γνωστό εντός και εκτός Γαλλίας.

Αυτό που κάνει τον Αμάρ ξεχωριστό, πέρα από το γεγονός ότι λόγω καταγωγής και εμπειριών αγνοεί παντελώς τους συμβατικούς κανόνες της μουσικής σύνθεσης, είναι το πάθος του γι αυτό που καλείται world music (μουσική του κόσμου), μέσα όμως από ένα πρίσμα που αποφεύγει τις τουριστικές κακοτοπιές: Θα ακούσετε γιαπωνέζικα κρουστά, μαντολίνα, ντουντούκ, μέχρι και σακουχάτσι. Θα ακούσετε όμως και έγχορδα, φωνητικά της Σινέντ Ο Κόνορ, επιρροές από μινιμαλιστές όπως ο Τέρι Ράιλι και κλασικούς συνθέτες όπως ο Μπέλα Μπάρτοκ. Δηλαδή θα ακούσετε όμορφη μουσική.