Τεράστια εμπορική επιτυχία στην Τουρκία τον περασμένο χειμώνα, η ταινία του Ιρμάκ ξεκινά ως χαριτωμένο ρομαντικό παιχνίδισμα μεταξύ μελλοντικών εραστών που μοιάζει να έχει ξεφύγει από κάποιο σενάριο του Ρίτσαρντ Κέρτις, καθώς οι δυο τους φλερτάρουν και παθιάζονται μέσω ανάλαφρων και γλυκών καταστάσεων.


Καθώς όμως οι δυο ήρωες, ο Αλπέρ και η Αντα, έρχονται όλο και πιο κοντά, τα βαθιά ψυχολογικά προβλήματα εκείνου ανασύρουν το αποκρουστικό τους πρόσωπο. Οντας καταπιεστικά συνηθισμένος σε μια ζωή μοναχική μεταξύ δουλειάς και ανώνυμου σεξ, ο Αλπέρ ενστικτωδώς αποτραβά τον εαυτό του μακριά από μια σχέση που αρχίζει να απαιτεί ουσιαστικό μοίρασμα.


Μια επίσκεψη της γηραιάς μητέρας του στην πόλη υπογραμμίζει το οικογένεια ή τίποτα ως βασικό δίλημμα, ξεγυμνώνοντας ταυτόχρονα όμως την ταινία για τον συντηρητισμό της στην προσέγγιση ενός πλούσιου ζητήματος όπως η αποξένωση στη σύγχρονη μητρόπολη.

Και θέτοντας ταυτόχρονα σε κίνηση μια σειρά εξελίξεων που σπρώχνουν την ιστορία προς τον ακραίο μελοδραματισμό, με αποκορύφωμα τον επίλογο όπου χάρη σε εντελώς κυριολεκτικά voice-over οι δυο εραστές εξηγούν τα αισθήματά τους με το νι και με το σίγμα στο κοινό, απαιτώντας το κλάμα ή έστω το μούδιασμα.


Καταστρέφοντας όμως έτσι την εν δυνάμει ενδιαφέρουσα μελέτη του ψυχισμού ενός χαρακτήρα που αγαπά σαν από κοινωνική σύμβαση, ανταλάσσοντας τη συναισθηματική πολυπλοκότητα με αδέξιες και εύκολες σκηνές.

Και μετατρέποντας μια ταινία που αρχικά θύμιζε κάτι από το μοτίβο ενός "Νευρικού Εραστή" σε κάτι περισσότερο συγγενές προς κάποιο τηλεοπτικό δράμα του Μανούσου Μανουσάκη, με τους δύο πρωταγωνιστές της ταινίας σε ερμηνείες που σίγουρα κλίνουν προς το δεύτερο, επίσης.


ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ