Είχα καιρό να δω ένα τόσο υποσχόμενο καστ να χαραμίζεται σε κάτι τόσο αδιάφορο. Παραφορτωμένη με δεκάδες κλισέ, η ταινία του Μάντεν («Ερωτευμένος Σέξπιρ») πάσχει εγκληματικά από ένα διάτρητο σενάριο και το αφάνταστα υπερεκτιμημένο σκηνοθετικό ταλέντο του ίδιου.


Η απουσία οποιωνδήποτε εκπλήξεων θα μπορούσε να ισοσταθμιστεί από ένα καλοκουρδισμένο, παλιομοδίτικο θρίλερ ή μια νεο-νουάρ προσέγγιση (θυμηθείτε πως μεγαλούργησαν με τα «Εκτός Ελέγχου» και «Jackie Brown» οι Σόντερμπεργκ και Ταραντίνο αντίστοιχα, βασισμένοι σε άλλα βιβλία του Ελμορ Λίοναρντ), αντ’ αυτού όμως το «Killshot» αναλώνεται σε καταστάσεις που έχουμε δει πολύ καλύτερα αλλού: από τους επαγγελματικούς κανόνες του δολοφόνου Ρουρκ και τη σχέση μέντορα - προστατευόμενου που αναπτύσσει με τον Γκόρντον-Λέβιτ μέχρι - ακόμα χειρότερα - το ανυπόφορα βαρετό ζευγάρι σε διάσταση των Λέιν - Τζέιν.

Μονάχα η ηλεκτρισμένη, παρανοϊκή ερμηνεία του Γκόρντον Λέβιτ ιντριγκάρει αρκετά, αναπόφευκτα όμως ευχόμαστε να είχε βρει τη θέση που της αξίζει σε μια άλλη καλύτερη ταινία.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΣΑΒΟΣ