Ο Σον Ελλις, ελπιδοφόρος δημιουργός του δυνατού «Cashback», επιχειρεί να δημιουργήσει ένα μίνι εφιάλτη με αυτή την εγκεφαλική προσέγγισή πασίγνωστων μοτίβων του σινεμά τρόμου, με πλέον προφανή του άγκυρα εκείνη του «Invasion of the Body Snatchers».


Ομως κάπου μέσα από φαινομενικά ατελείωτες και διαρκώς επαναλαμβανόμενες σκηνές που συχνά δεν προσθέτουν απολύτως τίποτα στον, έτσι κι αλλιώς λεπτό σαν ρυζόχαρτο, μύθο του, ο νεαρός σκηνοθέτης απλώς ολοκληρώνει μια ανούσια μεταμεσονύχτια βαριεστημάρα.


Που σπαταλά δεκάλεπτα ολόκληρα σε αργόσυρτες σεκάνς του ενός τινάγματος, ξεχνώντας να προσδώσει την οποιαδήποτε βαρύτητα μέσω των χαρακτήρων στα τεκταινόμενα.


Ο Ρίτσαρντ Τζένκινς (που αγαπήσαμε στον «Επισκέπτη» και το «Six Feet Under») εδώ δεν έχει απολύτως τίποτα να κάνει, η Λένα Χέντεϊ (η τηλεοπτική Σάρα Κόνορ) με τις μεταβάσεις στην ψυχολογία του χαρακτήρα της κρατά ικανοποιητικά την κάμερα πάνω της, αλλά εν τέλει το φιλμ θα το έχετε ξεχάσει μέχρι να ξυπνήσετε.

Και θα κέρδιζε πόντους αν μη τι άλλο για την προσπάθεια, αλλά μια εφετζίδικη και ακατανόητη τελική ανατροπή τα κάνει όλα, ταιριαστά, λαμπόγυαλο.


Θοδωρής Δημητρόπουλος