Eξερευνώντας τη σημασία της θυσίας και την έννοια της λύτρωσης, η Σκοπιανή σκηνοθέτιδα ρίχνει μια διεισδυτική ματιά στην οικονομική κατάσταση μιας πόλης που αργοπεθαίνει, αποσπώντας καλές ερμηνείες από τις ερμηνεύτριες των τρισδιάστατων και ζωντανών γυναικείων χαρακτήρων της.


Όμως το θέμα που έτσι κι αλλιώς μοιάζει κουρασμένο, δεν εξερευνείται με κάποιον νέο και ξεχωριστό τρόπο, αφήνοντας την ταινία με μια φεστιβαλική αίθηση: πρόκειται περί ενός δράματος καλλιτεχνικών προδιαγραφών που γνωρίζει πού απευθύνεται και δεν επιχειρεί τίποτα περαιτέρω, καταλήγοντας μάλλον αποστασιοποιημένο σε σχέση με το κοινό.


Οι χαρακτήρες καδράρονται με όμορφο τρόπο στα βιομηχανικά τοπία, αλλά το σενάριο δεν καταφέρνει να καταγράψει τις ψυχολογικές διαθέσεις τους ενώ συχνά το φιλμ αφήνεται να ξεπέσει σε αχρείαστους και επαναλαμβανόμενους συμβολισμούς.


ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ