1876, Deadwood, Νότια Ντακότα. Πιστολέρο, κακοποιοί, πόρνες και άλλα ανθρώπινα ερείπια λύνουν τις διαφορές τους με τη βία -συχνά ελάχιστα φειδωλή στην ωμή απεικόνισή της: πότε είδατε τελευταία φορά φόνους παιδιών στην τηλεόραση; Το «Deadwood» δεν είναι κάποιο ανώδυνο sitcom, αν όμως ξεπεράσει κανείς την ψυχρότητα και τη βραδυφλεγή εξέλιξη των τριών πρώτων επεισοδίων, θα διαπιστώσει ότι πολλά περισσότερα κρύβονται κάτω από τη λασπωμένη επιφάνεια του και το απίστευτο υβρεολόγιο των κατοίκων του. Μέχρι το αριστουργηματικό τελευταίο επεισόδιο, θα έχετε ανακαλύψει τη συγκίνηση και τη φρίκη εκεί που δεν το περιμένατε, κυνικό χιούμορ, απλά μαθήματα αμερικανικής ιστορίας και μια εντυπωσιακή πινακοθήκη χαρακτήρων με απρόσμενες πτυχές και ερμηνείες υψηλού επιπέδου. Πάντα πρωτοπόρο, το καλωδιακό κανάλι ΗΒΟ κατάφερε να αναστήσει ένα από καιρό πεθαμένο είδος και μάλιστα στο αφιλόξενο τοπίο της μικρής οθόνης. Δίκαια λοιπόν, η πρώτη του σεζόν βραβεύτηκε με εφτά Εμι, μία Χρυσή Σφαίρα (Ιαν Μακ Σέιν) και το βραβείο σκηνοθεσίας του Directors Guild.

Θ.Π.