O φίλος ενός σκοτωμένου Μεξικανού αναγκάζει τον φονιά του να τον ακολουθήσει στο Μεξικό για να θάψουν το σώμα του.
Στην πραγματικότητα, οι κηδείες του Μελκιάδες Εστράδα μπορεί να είναι και περισσότερες από τρεις. Η απροσδόκητη όμως γέννηση που κρύβει η ταινία σίγουρα είναι μόνο μια: αυτή του Τόμι Λι Τζόουνς ως ώριμου δημιουργού πίσω από την κινηματογραφική κάμερα, Καίρια και, με τον σκληροτράχηλο τρόπο της, γοητευτική, η ταινία σε αναγκάζει να επιστρέψεις στην ανάμνησή της, παγιδευμένος από τη σκληρή όσο και ιδιότροπή ιστορία της. Μια ιστορία τόσο αφαιρετική ώστε να μοιάζει με παραβολή, κι όμως τόσο «ανοιχτή» σε νοήματα ώστε να αποκτά μια σχεδόν ποιητική δύναμη. Μια ιστορία, η οποία σίγουρα δεν εξαντλείται στην επιφάνειά της. Κι αυτό κάνει τη διαφορά.
Τα γεγονότα του σεναρίου μιλούν για μια πρώτη ταφή του άτυχου ήρωά της σε αμερικανικό έδαφος κι άλλη μια σε μεξικανικό, ενώ η τρίτη θα μπορούσε να αφορά τον τρόπο με τον οποίο η Αμερική αντιμετωπίζει τους ξένους της. Οπως όμως ήδη υπαινιχθήκαμε, το πράγμα δεν τελειώνει εκεί. Τόσο η υπόθεση όσο και μια υπόγεια μελαγχολία, που ποτίζει το υπέδαφος τούτης της ταινίας, κουβαλούν την κληρονομιά ενός Σαμ Πέκινπα.Το στόρι να παραπέμπει κατευθείαν στο παρακμιακό αριστούργημα του Πέκινπα «Φέρτε Μου Το Κεφάλι Του Αλφρέντο Γκαρσία». Ουσιαστικά αφορά τον θάνατο του μύθου της παλιάς Δύσης, μόνιμο θέμα του Πέκινπα. Μια λήθη που ο Εστράδα και οι δημιουργοί του έρχονται τιμητικά να διορθώσουν.
Οι δυο ήρωες είναι καουμπόι, μόνοι, δίχως πραγματικό σπίτι, αθώα πνεύματα μιας εποχής η οποία έχει περάσει ανεπιστρεπτί σε μια Αμερική που μοιάζει να έχασε τους μύθους της μαζί με το ρομαντισμό του παρελθόντος. Ο ήρωας του Τόμι Λι Τζόουνς δεν έχει τίποτα να χάσει, απλώς επειδή είναι ουσιαστικά ήδη νεκρός και ο ίδιος. Εχει όμως κάτι να δώσει, αφού πρώτα έχει εξαγνίσει και ξεγεννήσει συμβολικά την ψυχή -αθώα πια- του Αμερικανού φονιά με ένα ταξίδι σύρριζα στη σκιά του θανάτου. Σε μια φυγή στο «πουθενά» του Μεξικό, ο παλιός καουμπόι καταθέτει κρυφά την τελευταία επιλογή κι επιβεβαίωση της ύπαρξής του στον συνοδοιπόρο του, πριν εγκαταλείψει οριστικά το κινηματογραφικό κάδρο- μια ελεγειακή αλλά και βαθιά συναισθηματική κάθαρση καθόλου απρόοπτα προερχόμενη από την πένα του Μεξικανού (σεναριογράφου του «21 Γραμμάρια») Γκιγιέρμο Αριάγκα. Δική του όμως είναι και μια κάποια σχηματικότητα στις αντιπαραθέσεις, το... υποχρεωτικό θανατερό κλίμα κι η δεδομένη αποξένωση των ηρώων. Σοφά λοιπόν ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής Τζόουνς «γειώνει» την ψυχολογική ένταση του σεναρίου, με μια προσεκτική και μάλλον λιτή παρουσίαση μπροστά και πίσω από την κάμερα.Αρκεί αυτό;
Εξαρτάται από το τι περιμένεις κι από το τι επιτρέπεις να σε εκπλήσσει στο σημερινό σινεμά. Ο Μελκιάδες Εστράδα σωστά γεννήθηκε στην ψυχή και σωστά θα περιοριστεί στα σινεφίλ εδάφη του ασεβούς box office, πεπρωμένο μιας βραδυφλεγούς έκπληξης που όμως θα επιστρατεύει πιστούς ακόμη και στη Ζώνη Του Λυκόφωτος του DVD.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΛΗΟΛΑΝΗΣ
