«Η φύση είναι σοβαρή, αλλά ποτέ θλιβερή», αποφαίνεται η Αμερικανίδα κληρονόμος, σύγχρονη Πεντάμορφη που όχι μόνο δεν απωθείται από το Τέρας, αλλά το υποδέχεται στα υγρά όνειρά της. Σαν μακρινή ξαδέλφη της μπουνιουελικής «Ωραίας Της Ημέρας», σαν γέννημα της αχαλίνωτης φαντασίας του Μαρκήσιου ντε Σαντ, δεν επιτρέπει στα ένστικτά της να νεκρωθούν από τις απανωτές δόσεις χριστιανικής ηθικής. Αφήνεται στις οργιώδεις φαντασιώσεις της, τις οποίες ο Γαλλοπολωνός σκηνοθέτης εικονογραφεί αναλυτικά και χωρίς ποτέ να χαράσσει τη γραμμή των ταμπού - εξάλλου ολόκληρο το έργο του δεν είναι αφοσιωμένο παρά στην πλήρη κατάλυσή τους. Γι’ αυτό και, ως άμεση συνέπεια της εντιμότατης και διόλου πορνογραφικής ματιάς του Μπορόβτζικ, η ιδιότυπη αφηγηματική μπάμπουσκα που σχηματίζεται στο «Κτήνος» (γύρω γύρω η αριστοκρατική γραφειοκρατία του γάμου και από μέσα ο απαγορευμένος πόθος) καταλήγει σε μια ενδιαφέρουσα αντιστροφή: οι «πραγματικοί» εκπρόσωποι των τεχνητών και παρηκμασμένων θεσμών κινηματογραφούνται σε κλίμα υπερρεαλιστικού σαρκασμού, ενώ οι «μη πραγματικές» αλλά φυσικότατες ονειρώξεις της ηρωίδας αποδίδονται με αφοπλιστικό ρεαλισμό.

Ματ σε ελάχιστες κινήσεις από τον δημιουργό των υποδειγματικά ανήθικων «Τολμηρών Ιστοριών», που πριν μετατρέψει την επαναστατική του ερωτογραφία σε μανιέρα, προλαβαίνει να μας χαρίσει ένα παραμύθι-ιδανική πηγή υποσυνείδητων πλάνων σε μια παιδική προβολή του ντισνεϊκού «Η Πεντάμορφη Και Το Τέρας» που θα οργάνωνε ο Τάιλερ Ντάρντεν του «Fight Club».

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ