119΄ λεπτά απόλυτης αγωνίας ψάχνοντας να βρεις τι δεν πήγε καλά: δε φταίει η ταινία που δεν ήταν καλή, εσύ φταις που δεν σου άρεσε. Δε φταίει το σενάριο που άφησε ανεκμετάλλευτο τον πρωταγωνιστή, έσυ φταις που δεν μπόρεσες να εκτιμήσεις την ερμηνεία του. Δεν φταίει ο σκηνοθέτης που κινηματογραφεί κάτι που μοιάζει περισσότερο με σύνοψη ταινίας, παρά με την ταινία την ίδια. Εσύ φταις που σου φάνηκε έτσι.

Καλύτερα να τα ρίξεις όλα στον εαυτό σου, μήπως και δικαιολογήσεις έτσι την μεγάλη σου απογοήτευση μπροστά στο θέαμα μιας παραγωγής, μεγάλης σε διαστάσεις, δοσμένης όμως χωρίς το απαραίτητο πάθος και την ψυχή που απαιτούν μονίμως τέτοια μεγαλεπήβολα σχέδια. Αν αξίζει να κρατήσει κανείς κάτι από εδώ, αυτό είναι η ερμηνεία του Χουάν Διέγο Μποτό. Ως ιεροεξεταστής από την κόλαση, σαρώνει με το ράσο του τη διακοσμητική παρουσία του Νικ Άσντον, αποδεικνύοντας ότι το ταλέντο δεν λείπει, ούτε μπρος ούτε πίσω από τις κάμερες απλά το ψάχναμε σε λάθος σημείο.

Υποσημείωση: όταν βάζεις τους ηθοποιούς σου να μιλάνε σε τεσσερις διαφορετικές γλώσσες στην ίδια ταινία, είναι αναπόφευκτο κάπου, κάποιος να εκτεθεί και μάλιστα χωρίς να φταίει, γιατί το πιθανότερο είναι ότι δεν θα καταλαβαίνει καν τι λέει. Η λύση λέγεται dialogue coach.

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΑΥΛΑΚΗ