Μέχρι να εμφανιστεί ο Ρόμπερτ Πάτινσον, ο κόσμος είχε ξεχάσει τι σημαίνει να είσαι νέος, όμορφος, σέξι και αντικείμενο μαζικής υστερίας. Σαν σταρ του ροκ εν ρολ μιας άλλης εποχής, ο 24χρονος σήμερα Βρετανός φέρνει στον νου τις μέρες που οι εφηβικές κοριτσίστικες καρδιές ράγιζαν στη θέα του Λεονάρντο Ντι Κάπριο των ημερών του «Τιτανικού» ή, ακόμη παλαιότερα, με το αστραφτερό χαμόγελο του Τομ Κρουζ στο «Top Gun».

Με κάποιον περίεργο τρόπο, ακόμη κι αν δεν εμφανιζόταν ποτέ, το Χόλιγουντ θα έπρεπε να εφεύρει τον Ρόμπερτ Πάτινσον ακριβώς τη στιγμή που ο Μπραντ Πιτ μοιάζει πια πολύ... οικογενειάρχης και ο Τζορτζ Κλούνεϊ πενηντάρης. Και ενδίδοντας στις αμφιλεγόμενες τάσεις των 00's, δεν θα μπορούσε παρά να επιλέξει ένα αγόρι που θα μπορούσε να μοιάζει με κορίτσι, επιβεβαιώνοντας την επικρατούσα τάση του «ανδρόγυνου», έναν ρομαντικό ήρωα που μοιάζει να έχει βγει από τις σελίδες της Τζέιν Οστιν αν η συγγραφέας είχε ζήσει λίγο περισσότερο για να ακούσει έστω και μία νότα από το κίνημα του glam rock.

Με σήμα κατατεθέν το λευκό του δέρμα και με αφετηρία τον ρόλο του πιο επιτυχημένου βαμπίρ μετά τον Δράκουλα της Μέρι Σέλεϊ, ο Πάτινσον θα ξεχνούσε γρήγορα πως ξεκίνησε από μοντέλο και πως το πραγματικό του πάθος είναι η ροκ μπάντα του, αφού η μοίρα τον έχρισε ήδη τον μεγαλύτερο σταρ που γνώρισε το σινεμά στην πρώτη δεκαετία των 00's.

Με τη «Νέα Σελήνη», το δεύτερο μέρος της κινηματογραφικής μεταφοράς των βιβλίων της Στέφανι Μέγιερ, ο Πάτινσον είναι επίσης ο μοναδικός άνθρωπος αυτήν τη στιγμή που θα μπορούσε να εξηγήσει τη μανία με τα βαμπίρ που μοιάζει να έχει καταλάβει τον πλανήτη. Η επιτυχία της πρώτης ταινίας «Λυκόφως (Twilight)» θα γεννούσε μύθους νεκροζωντανών για την τηλεόραση («True Blood»), ολοκαίνουριες ταινίες με βαμπίρ («Cirque De Freak: The Vampire’s Assistant», βασισμένο στην τριλογία του Ντάρεν Σαν) και μια ολοκόκκινη γραμμή που αντί να τρέχει αίμα γεννάει εκατομμύρια δολάρια...

ΚΟΡΙΤΣΙΑ, Ο ΠΑΤΙΝΣΟΝ!

Πόσο άβολα νιώθεις όταν σε αποκαλούν τον «νέο Λεονάρντο Ντι Κάπριο»;
Νομίζω πως δεν είναι δίκαιο, κυρίως για εκείνον. Είχε προταθεί για Οσκαρ όταν ήταν έντεκα ετών ή κάτι τέτοιο. Δεν θεωρώ ότι είμαι ο διάδοχός του.

Το πρόσωπό σου βρίσκεται στο υπνοδωμάτιο κάθε κοριτσιού. Πώς νιώθεις ως εφηβικό είδωλο;
Είναι ενδιαφέρον. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα προκαλούσα τέτοιες αντιδράσεις στον κόσμο. Δεν πίστευα ποτέ πως το να έχεις λευκό δέρμα μπορεί να θεωρείται τόσο σέξι. Αλλά είναι αστείο. Το βλέπω να συμβαίνει. Οταν ήμουν στο σχολείο, κανείς δεν περίμενε από μένα κάτι τέτοιο. Μερικά χρόνια αργότερα, όμως, όλα άλλαξαν.

Μπορείς, όμως, ακόμα να περπατάς στον δρόμο φυσιολογικά; Θα μπορούσες να πέσεις θύμα επιδρομής από στρατιές νέων κοριτσιών.
Οχι, στ’ αλήθεια. Στις μεγάλες πόλεις τα πράγματα αλλάζουν πολύ γρήγορα. Οταν είσαι σε ένα εστιατόριο, είναι λογικό να μαζεύεται κόσμος απ’ έξω. Από την άλλη, σημασία έχει πόσο σε ενδιαφέρει κάτι τέτοιο.

Ζεις μεταξύ Μ. Βρετανίας και Αμερικής. Πού ακριβώς νιώθεις ότι σου ταιριάζει περισσότερο να βρίσκεσαι;
Δουλεύω ολόκληρο τον χρόνο, οπότε η βάση μου είναι στην πραγματικότητα μέσα στη βαλίτσα μου.

Εχεις αληθινό πάθος για τη μουσική και στην πρώτη ταινία έγραψες και ένα κομμάτι για το soundtrack. Εχεις αφήσει πίσω την ενασχόλησή σου με αυτήν ή ακόμη υπάρχει χώρος για το ροκ στην καρδιά σου;
Εχω ξεκινήσει να παίζω λίγο περισσότερο τώρα πια. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της τρίτης ταινίας έγραψα κάποια κομμάτια. Δεν ξέρω αν θα κάνω κάτι με τα τραγούδια μου.

Εχεις, όμως, ένα συγκρότημα ή κάνω λάθος;
Οχι πια. Είχα ένα συγκρότημα όταν ήμουν δεκαπέντε ετών. Αλλά η μουσική παραμένει πολύ σημαντική για μένα. Απλά, δεν θέλω να βγάλω τώρα ένα άλμπουμ γιατί θα μοιάζει με το καινούριο άλμπουμ του Εντουαρντ Κάλεν (σ.σ. ο ήρωας που υποδύεται στο «Λυκόφως»)!

Αρα η υποκριτική είναι πιο σημαντική για σένα;
Είναι το ίδιο σημαντική με τη μουσική, αλλά είναι επικίνδυνο να δοθώ και στα δύο πράγματα την ίδια στιγμή. Νομίζω ότι είναι πιο σωστό να συγκεντρωθώ ή στο ένα ή στο άλλο.

Είναι ενοχλητικό να σε μπερδεύουν με τον ρόλο που υποδύεσαι στο «Λυκόφως», τον Εντουαρντ;
Πρέπει απλά να περιμένεις να δεις πώς θα σε δεχτεί ο κόσμος. Αν σε 25 χρόνια ο κόσμος βλέπει ακόμα σε μένα τον Εντουαρντ, μάλλον θα αναγκαστώ να δολοφονήσω κάποιον.

Πώς είναι το ιδανικό σου ραντεβού;
Δεν έχω ιδέα. Δεν είμαι καθόλου καλός στα ραντεβού.

Στην Αγγλία δεν βγαίνετε ραντεβού όπως στην Αμερική;
Στην Αγγλία δεν βγαίνεις ραντεβού. Αν βγεις μία φορά με κάποια κοπέλα, τότε αυτή είναι η σχέση σου. Διαφορετικά, είσαι απλά γυναικάς.

Οπότε είσαι μονογαμικός;
Ναι, μία κοπέλα την κάθε φορά!!!

Πολλοί κριτικοί έχουν σχολιάσει ότι τα βιβλία της Στέφανι Μέγιερ δεν είναι παρά μια μεταφορά για τη σεξουαλική καταπίεση. Συμφωνείς με αυτήν την ερμηνεία;
Η ιστορία έχει νόημα, ακόμη κι αν δεν προσπαθήσεις να βρεις τις μεταφορές που κρύβει. Δεν ήξερα καν πως η Μέγιερ είναι μορμόνος και στην πραγματικότητα δεν είχε καμία επίδραση πάνω μου όταν το έμαθα.

Ποιες είναι οι αγαπημένες σου ταινίες με βρικόλακες;
Μου άρεσε πάντοτε το «Blade».

Ο Τζακ Νίκολοσον στο «Wolf»;
O Τζακ Νίκολσον γενικώς. Αυτός υπήρξε και ο λόγος για τον οποίο θέλησα να γίνω ηθοποιός.

Πώς αισθάνεσαι όταν βρίσκεσαι με άλλους σταρ που έχουν καθιερωθεί;
Η αλήθεια είναι ότι δεν με γοητεύουν ιδιαίτερα οι σταρ. Τους συναντώ, όμως, όταν πηγαίνω σε talk shows. Αλλά εκεί με πιάνει άγχος γιατί προσπαθώ να είμαι αστείος και έξυπνος ταυτόχρονα. Να βρίσκω το σωστό αστείο για τη σωστή στιγμή και, διάολε, αυτό δεν είναι καν η δουλειά μου.

Ονειρεύεσαι ποτέ βρικόλακες;
Οχι. Και για να είμαι ειλικρινής, βλέπω σπάνια όνειρα. Είναι ενοχλητικό.

Μαζί με τη συμπρωταγωνίστριά σου, τη 19χρονη Κρίστεν Στιούαρτ, μοιράζεστε την τύχη να έχετε γίνει γνωστοί από μία και μόνον ταινία. Πόσο σας δένει αυτό;
Είναι υπέροχο να ξέρεις ότι δουλεύεις μαζί με ανθρώπους που βρίσκονται στην αρχή της καριέρας τους και όλοι διανύουν την ίδια διαδρομή. Βρισκόμαστε όλοι σε ένα πολύ κομβικό σημείο της ζωής μας. Νομίζω πως δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τις ημέρες του «Λυκόφωτος».

Είσαι ενθουσιασμένος με τη φήμη που έχεις αποκτήσει;
Μερικές φορές δίνεις συνεντεύξεις και νιώθεις τόσο κουρασμένος που απαντάς κάθε φορά στις ίδιες ερωτήσεις λέγοντας άλλα πράγματα. Εδωσα πρόσφατα δύο συνεντεύξεις σε δύο περιοδικά και όταν τις διάβασα τη μία μετά την άλλη, έμοιαζα σαν κάποιος που είναι έτοιμος να αυτοκτονήσει. Δεν ξέρω. Μάλλον θα καταλάβω πολύ αργότερα τι μου έχει συμβεί.


Συνέντευξη: Sian Edwards/ The interview people
Απόδοση - Κείμενο: Μανώλης Κρανάκης