Θέλει μεγάλη δεξιοτεχνία για να ασχοληθείς σε μια ταινία με το συναίσθημα της απώλειας και να μην ξεστρατίσεις σε μελό παγίδες με δακρύβρεχτα κοντινά και ψυχοσπαρακτικές καταστάσεις. Στο «Αεροπλανάκι Που Μου Χάρισε Ο Μπαμπάς Μου», ο θάνατος του πατέρα του Τσάρλι αποτελεί απλά την αφορμή για το πέρασμα της τρυφερής ιστορίας στο κόσμο του φαντασιακού.
Με απλή κινηματογραφία και φθηνές «πρώτες ύλες» ο Σέντρικ Καν αφηγείται ένα παραμύθι που στηρίζεται πάνω στις αρχές της αφοσίωσης και της πίστης. Η πλοκή ακολουθεί τις αυθόρμητες πτήσεις του μικρού αεροπλάνου, αφήνοντας τα γλυκόπικρα συναισθήματα να αιωρούνται στον αέρα που χαϊδεύει τα ολόλευκα φτερά του. Στηριγμένη καλά πάνω στο σκελετό του άφθαρτου αεροπλάνου, η ιστορία φανερώνει την βίαιη καταστολή που επιβάλουν οι ενήλικες στο παιδικό ρομαντισμό και στην ανατρεπτική σκέψη από όπου και αν προέρχεται αυτή. Αυτό το καλογυρισμένο παραμύθι που είναι βουτηγμένο για τα καλά μέσα στη φαντασία και στο απροσδόκητο, αποτελεί μια από τις πιο αξιοπρεπείς εναλλακτικές προτάσεις των φετινών εορτών.
Γιάγκος Αντίοχος
