Η Σούζαν (Κριστίν Σκοτ Τόμας) είναι παντρεμένη μ ε τον Σάμουελ (Ιβάν Ατάλ), έναν ευκατάστατο γιατρό ο οποίος την βοήθησε απ’ την πρώτη στιγμή που αυτή έφτασε στην Γαλλία. Μαζί έχουν δύο παιδιά, και ζουν μια κατά τα ’άλλα ήρεμη ζωή στο υπερπολυτελές σπίτι τους. Αυτή η ηρεμία κλονίζεται όταν η Σούζαν γνωρίζει και ερωτεύεται παράφορα τον Ιβάν (Σέρζι Λόπεζ),έναν Ισπανό εργάτη που καθαρίζει την αποθήκη τους. Με άλλα λόγια έχουμε να κάνουμε με μία ακόμη τυπική ιστορία απ’ αυτές που έχουμε δει στο παρελθόν και που θα δούμε ξανά στο μέλλον. Όμως το πρόβλημα δεν είναι πραγματικά η ιστορία καθεαυτή αλλά το πώς αυτή αποδίδεται.
Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Αρχικά έχουμε το μεθυσμένο απ’ τον έρωτα, παράνομο ζευγάρι που δεν λογαριάζει τίποτα. Η Κριστίν Σκοτ Τόμας στον ρόλο της ξεμυαλισμένης νεανίδας που κάνει λες και πρωτογνώρισε την χαρά ενοχλεί, χωρίς όμως να ξεχωρίζεις τι φταίει, η ερμηνεία της ή ο ρόλος καθαυτός. Η χαρά της πάντως, ομολογουμένως αποτυπώνεται επαρκώς στις ποικίλες ερωτικές σκηνές του φιλμ. Στην συνέχεια, και όταν τα πρώτα ντουζένια του έρωτα περνούν, το ζευγάρι αναγκάζεται να κάνει χίλιες δυο δουλειές για να βγάλει τα προς το ζην. Εμπόδιο όμως σε αυτή την προσπάθειά τους βρίσκουν τον απατημένο εύπορο πρώην σύζυγο της Σουζάν (επίσης πολύ ενοχλητικός τύπος) ο οποίος εν μέσω διαρκούς υστερίας κάνει τα πάντα για να τους αφήσει απένταρους και να τους χωρίσει.
Η Κατρίν Κορσινί, η οποία υπογράφει το σενάριο και την σκηνοθεσία, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα ερωτικό δράμα με υποβλητικό ρυθμό και τραγικό τέλος αλλά αποτυγχάνει. Δυστυχώς καταφέρνει να στήσει ένα μελόδραμα, προορισμένο για λαϊκή κατανάλωση το οποίο αιχμαλωτίζεται απ’ τις ίδιες τις κοινοτυπίες του. Στα συν της ταινίας πάντως είναι η μικρή της διάρκεια και ο ταχύς της ρυθμός που δε σε αφήνουν να κουραστείς.
-Φεύγω...
-Φύγε!
Κωστής Θεοδοσόπουλος
