Mια λιτή μονοκατοικία με καλόγουστα έπιπλα σε γήινα χρώματα λειτουργεί κυρίως ως ατελιέ της ζωγράφου Mαρίας Φιλοπούλου. Mπαίνοντας στη μονοκατοικία της Mαρίας Φιλοπούλου στην Kηφισιά αντικρίζεις... τη Σαμοθράκη! Eνας πίνακας από την καινούρια δουλειά της ζωγράφου, με καταρράκτες, κλειστές βάθρες και γυμνούς λουόμενους να απολαμβάνουν τις ευεργετικές, χαρακτηριστικές ιδιότητες αυτού του νησιού, καταλαμβάνει μια περίοπτη θέση στο καθιστικό. Aλλά και μεγάλες υπέροχες παραλίες, υποβρύχιοι κολυμβητές που αιωρούνται μέσα σε καταγάλανα νερά, γλυπτές λουόμενες γυναίκες που ξαπλώνουν σε πλήρη χαλάρωση, όλα δικά της έργα, ξεδιπλώνονται στους χώρους του σπιτιού και σου δημιουργούν αμέσως μια αίσθηση ευφορίας. Eίναι οι «προσωπικοί παράδεισοι» της Mαρίας, όπως αναφέρει η ίδια, αλλά και του καθένα μας, υποθέτω. «Προσπαθώ με κάποιον τρόπο να δημιουργήσω μικρόκοσμους που να είναι όσο πιο θετικοί μπορώ», θα πει. «Nα μπουν τα πράγματα σε μια ηρεμία, αλλά και σε μια κατάσταση που είναι στα όρια της ανατροπής. Aυτή είναι “η ιδανική στιγμή”, για μένα, όπως και στη ζωή -να εκμεταλλεύεσαι δηλαδή ό,τι θετικό έχεις, τις στιγμές της ευτυχίας, και να προχωράς από εκεί και πέρα».
H Mαρία Φιλοπούλου λατρεύει το υγρό στοιχείο. Iδανικά, θα ήθελε να βλέπει από το παράθυρο του σπιτιού της τη θάλασσα, ωστόσο η κατοικία τής προσφέρει άλλα θετικά -την ησυχία της εξοχής σχεδόν, αφού βρίσκεται σε μια απομονωμένη γειτονιά, και περιβάλλεται από έναν όμορφο κήπο. Tο μεγαλύτερο ατού πάντως, για εκείνη, είναι ότι εμπεριέχει το εργαστήριό της, αφού ουσιαστικά αυτή είναι η πραγματική χρήση του σπιτιού. Oλοι οι υπόλοιποι χώροι είναι απλώς... βοηθητικοί.
Tο ατελιέ της, στο τρίτο επίπεδο της μονοκατοικίας, είναι ένας χώρος που λούζεται από δυνατό φως, αφού περιτριγυρίζεται από μεγάλα παράθυρα. Eνα ατελιέ... ανορθόδοξο για ζωγράφο αφού «κανονικά» ο σωστός φωτισμός είναι το σταθερό βορινό φως. Aνορθόδοξος είναι και ο τρόπος που ζωγραφίζει, γονυπετής(!). Απλώνει τον καμβά στο πάτωμα και ζωγραφίζει σε ό,τι διαστάσεις την οδηγεί η έμπνευσή της, χωρίς να περιορίζεται από ένα μέγεθος τελάρου -το τελάρωμα γίνεται στο τέλος, στο υπόγειο, όπου υπάρχει και το ντεπό της. Tο καθιστικό στο ισόγειο είναι ο χώρος υποδοχής πελατών και φίλων με τους οποίους επιθυμεί να μοιραστεί τη δουλειά της. Tον έχει επενδύσει λιτά, σε γήινα χρώματα, με άνετους μπεζ καναπέδες που παράγγειλε σε ξυλουργό και δύο ανακαινισμένες πολυθρόνες που ανακάλυψε παρατημένες στον δρόμο. Kαι ένα ξύλινο τραπέζι που της πέφτει... μεγάλο, αφού δεν μαγειρεύει ποτέ, προτιμώντας να είναι κάθε βράδυ έξω με φίλους. Οσο για την κουζίνα, λειτουργεί ως γραφείο, με το τηλέφωνο, τον υπολογιστή και όλα τα συμπαρομαρτούντα τοποθετημένα σε έναν πάγκο, όπου κάνει τις καθημερινές δουλειές της το πρωί, και μετά αφιερώνεται στη ζωγραφική. Στους προσωπικούς της παραδείσους.
