Τα παλιά τα χρόνια στο Μεγάλο Χωριό, εκεί στους πρόποδες της Καλιακούδας, βγαίνανε συχνά νεράιδες -«ανεράδες» στην ντοπιολαλιά- και με τις άρπες τους ξελόγιαζαν όσους κοιμούνταν στο βαρύ ίσκιο της καρυδιάς... Με κάτι τέτοια παραμύθια πέρασαν πολλά καλοκαίρια στα δάση της Ευρυτανίας και η διακοσμήτρια Μαρία Γιαννάκου μεγάλωσε. Πάνε κιόλας δεκαπέντε χρόνια από μια καθ όλα συνηθισμένη μέρα στο Μεγάλο Χωριό που η μεγάλη καρυδιά στο μποστάνι, κοντά στο σπίτι των παππούδων της, αιφνίδια «αναβόσβησε» και κέντρισε την ενήλικη πια ματιά της, μεταμορφώνοντας και την ίδια σε μια σύγχρονη Ανεράδα που βγήκε με το μαγικό ραβδάκι της και έφτιαξε στο πατρογονικό χωριό έναν ονειρικό χώρο. Ενα χώρο που ψιθυρίζει στο αυτί παραμύθια, παρασύροντας τους ανυποψίαστους διαβάτες σε μια άλλη διάσταση, ρομαντική και έντονα θηλυκή, ένα πανώριο σκηνικό που ξελογιάζει όπως ακριβώς αρμόζει σε κάθε πράξη μιας μάγισσας που, αν μη τι άλλο, σέβεται τον εαυτό της...Το τοπίο είναι πραγματικά μαγευτικό. Πλαγιές με έλατα και νερά που κελαρύζουν ανάμεσα σε ψηλά πλατάνια, φιδωτά καλντερίμια που ανεβάζουν σε αμφιθεατρικά σκαρφαλωμένα γραφικά σπιτάκια, με τις καμινάδες που προεξέχουν πάνω από τις στέγες και βάζουν σε πειρασμό κάθε περαστικό με τις αναδυόμενες μυρωδιές τους από σπιτικές πίτες και ψωμί που ψήνεται στο φούρνο. Η ξύλινη στέγη με τα αδρά δοκάρια και το σανιδένιο πάτωμα, οι μπερζέρες που ντύθηκαν με καρό υφάσματα και τα κεντητά μαξιλαράκια που σκορπίστηκαν στους καναπέδες, οι αποικιακού στιλ δερμάτινες καρέκλες και τα σιδερένια φωτιστικά, δημιουργούν ένα περιβάλλον που φλερτάρει απροκάλυπτα με το english country style. Τα δωμάτια παίζουν με μια χρωματική αρμονία, δημιουργώντας εντελώς διαφορετική εντύπωση και αίσθηση. Στο ισόγειο, ο πράσινος ξενώνας είναι πολύ «αγγλοπρεπής», ενώ ο λιλά «προτιμά» το γαλλικό ρομαντισμό. Η ξύλινη στέγη κάνει τα δύο υπνοδωμάτια του ορόφου πολύ ιδιαίτερα, ενώ η γυάλινη σέρα στην empire σουίτα του ζευγαριού με το τζάκι, κερδίζει επάξια τον τίτλο της βασίλισσας! Οσο για το μπάνιο, με τον ήλιο ζωγραφισμένο στην ψευδοροφή με φύλλα χρυσού και τους διπλούς πορσελάνινους νιπτήρες που ήρθαν από την Αγγλία, δεν μπορεί παρά να εντυπωσιάσει. Απλίκες στους τοίχους με καπέλα και κρύσταλλα swarovski, ειδικές πατίνες, πλούσιες διπλές κουρτίνες και πουπουλένια παπλώματα, συνθέτουν ένα περιβάλλον που σε κρατάει εντός και τα τρία μέτρα χιόνι που πιάνει το χωριό δεν πτοούν κανέναν! Ολοι οι χώροι αλλάζουν συνεχώς - κάθε τόσο η ιδιοκτήτρια αλλάζει τα υφάσματα, «παίζει» με τα λαμπιόνια, τα κεριά και τα σερβίτσια, αγοράζει από το εξωτερικό πράγματα που της αρέσουν και τα «ζυμώνει» μέσα στο σύνολο εξελίσσοντάς τα, αλλά πάντα με χαρακτηριστικά του προσωπικού της στιλ. Πουθενά δεν υπάρχουν «ζευγάρια» αντικειμένων, τίποτα δεν είναι απόλυτα συμμετρικό ή επαναλαμβανόμενο - κάθε γωνιά είναι δουλεμένη με μεράκι ώστε να είναι από μόνη της δυνατή και ισορροπημένη, αλλά και να λειτουργεί μέσα στο σύνολο. Ο ζωγράφος και καλός φίλος Νίκος Γκόσιος συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία της ονειρικής ατμόσφαιρας, ζωγραφίζοντας τους τοίχους, τα γύψινα των ταβανιών, τους ουρανούς των μπάνιων. Κάποια, ελάχιστα, πράγματα από το παλιό σπίτι του παππού και μερικά ακόμη από το αστικό σπίτι, «προξενεύτηκαν» με σιδερένιους πολυελαίους και κλουβιά αγορασμένα από το εξωτερικό. Δερμάτινες βιβλιοθήκες και γαλλικές δαντέλες, διηγούνται πως... έζησαν όλοι καλά!